Przywrócenie poprawnego rozumienia art. 18 Konstytucji RP

Od ponad 20 lat w Polsce utrwala się interpretacja, której w Konstytucji po prostu nie ma.

W orzeczeniu z 11 maja 2005 r. TK przyjął, że:

·       art. 18 zawiera normatywną definicję małżeństwa,

·       a więc wyklucza wszelkie inne formy prawnej regulacji małżeństwa.

Interpretacja tego artykułu nie wynika z literalnego brzmienia przepisu. Trybunał Konstytucyjny nadał mu dodatkowe znaczenie, którego nie ma w tekście. Potraktowano go tak, jakby zabraniał ustawodawcy uznania małżeństwa za coś więcej niż związek kobiety i mężczyzny. Tymczasem w samym artykule nie ma żadnego zakazu, żadnej definicji ani wykluczenia.

Konstytucja nie mówi: „Małżeństwo to wyłącznie związek kobiety i mężczyzny”. Konstytucja mówi jedynie, że ten rodzaj małżeństwa jest pod ochroną. I nic więcej.

To fundamentalna różnica — w języku, w logice i w prawie.

Dlaczego art. 18 nie jest definicją:

1.       Nie ma struktury definicyjnej. Brakuje czasownika „jest”, brak ram wyznaczających zakres i treść pojęcia. To zdanie wyliczeniowe o funkcji ochronnej, a nie norma definiująca.

2.       Chroni, a nie wyklucza. Przepis dotyczy ochrony instytucji, nie zakazywania istnienia innych.

3.       TK dopisał do Konstytucji treść, której w niej nie ma, a to już ingerencja w tekst ustawy zasadniczej, wymagająca zmiany Konstytucji, nie interpretacji.

Od tej jednej nadinterpretacji zależały i nadal zależą realne ludzkie losy, dlatego każdy obywatel ma prawo oczekiwać, że Konstytucja będzie czytana zgodnie z jej brzmieniem, a nie z życzeniowym dopisywaniem treści.

-       przyjęcie uchwały lub interpretacji ustawowej potwierdzającej, że art. 18 jest klauzulą ochronną, a nie definicją małżeństwa,

-       zaprzestanie rozszerzania tego przepisu ponad jego treść,

-       rozpoczęcie prac nad doprecyzowaniem art. 18, aby jego wykładnia była zgodna z zasadami języka polskiego i logiką konstytucyjną.