Brak orzeczenia o niepełnosprawności w przypadku dorosłej osoby w spektrum autyzmu sprawia, że dana osoba nie ma dostępu do szeroko pojętego systemu wsparcia, a w przypadku niemożności podjęcia pracy - uzyskania renty.  Brak orzeczenia sprawia, że jeśli dana osoba może pracować, to nie może liczyć na dostosowanie stanowiska pracy do swoich potrzeb. 

Brak odpłatności za staże i praktyki wyklucza z możliwości udziału w nich (szczególnie w bardziej atrakcyjnych miejscach) osoby, które pochodzą z mniej zamożnych środowisk i dlatego nie mogą sobie pozwolić na wykonywanie bezpłatnej pracy. W wielu miejscach stażyści i praktykanci nie tylko uczą się zawodu, ale również wykonują normalne zadania, a ich zaangażowanie generuje konkretny zysk dla przedsiębiorstw i instytucji.  Często podjęcie stażu wiąże się z obietnicą lub szansą na otrzymanie pracy po odbyciu stażu - w praktyce nierzadko przedsiębiorcy opłaca się bardziej skorzystać z kolejnego, darmowego stażysty.  Nie ma zgody na wykorzystywanie młodych pracowników jako darmowej siły roboczej.  Choć obecnie coraz więcej pracodawców rozumie, że na obecnym rynku ciężko pozyskać pracownika na bezpłatny staż, cały czas wielu studentów ma doświadczenie pracy z darmo. Wprowadzone regulacje nie powinny zależeć od koniunktury na rynku pracy, a mieć charakter trwały, gwarantujący prawo do wynagrodzenia każdej osobie podejmującej praktykę lub staż. Według danych Parlamentu Europejskiego ok. 33% staży w Unii Europejskiej odbywa się bez wynagrodzenia (2024).  W 2023 roku Parlament Europejski przegłosował zakaz bezpłatnych staży, a w 2024 Komisja Europejska zaproponowała projekt dyrektywy, która mówi o gwarancji uczciwego zatrudnienia. Ostateczny kształt przepisów zostanie wypracowany w porozumieniu z państwami członkowskimi UE. Jednak już dziś apelujemy, by Polska zarówno przyjęła własne regulacje, jak i aktywnie działała na rzecz przepisów, które doprowadzą do wprowadzenia obligatoryjnej odpłatności za staże. 

Wprowadzenie taniego biletu na kolej: • ułatwi podróżowanie rodzinom, seniorom, młodzieży i osobom o niższych dochodach, • zachęci do przesiadki z samochodu na kolej, ograniczając korki i smog, • wesprze walkę z kryzysem klimatycznym, czyniąc transport publiczny atrakcyjną alternatywą, • pobudzi lokalną turystykę i gospodarkę. Doświadczenia krajów zachodnich pokazują, że tani bilet miesięczny to nie tylko oszczędność dla obywateli, ale także impuls rozwojowy dla całego sektora transportu publicznego oraz lokalnej turystyki. Wzywamy do podjęcia zdecydowanych działań na rzecz wprowadzenia taniego, zintegrowanego biletu miesięcznego na całą sieć kolejową (a przynajmniej pociągi regionalne i TLK) w Polsce – dostępnego dla wszystkich, bez zbędnych ograniczeń.

Po głośnej akcji kandydata na prezydenta, Grzegorza Brauna, a później także polityków PiS i Konfederacji, trwa fala ataków na doktor Gizelę Jagielską - odważną lekarkę, która wierna przysiędze Hipokratesa, ratuje zdrowie kobiet i przeprowadza aborcje, gdy są do tego jasne, medyczne wskazania. Pojawiły się tysiące komentarzy, wiadomości na messenger, wyzwiska, groźby, setki fałszywych opinii na portalach typu "Znany Lekarz" [1] - mówi Jagielska, która zmaga się z nieustannym hejtem. W dobie łatwego fabrykowania informacji dzięki sztucznej inteligencji i narzędziom do fotomanipulacji powstają również fałszywe profile pani doktor.  Atak na lekarkę, ratującą zdrowie kobiet, to atak na bezpieczeństwo nas wszystkich. Nie tylko pacjentek w patologii ciąży i z noworodkami, które w trakcie interwencji Brauna czy “ataku bombowego” [2] nie mogły uzyskać pilnej pomocy lekarskiej, to także sygnał dla wszystkich innych lekarzy w całej Polsce, że za pomoc kobiecie w szpitalu, czekają ich represje. A to zagraża zdrowiu i bezpieczeństwu nas wszystkich i bliskich nam osób. Wesprzyj lekarkę, która mimo nagonki, mówi głośno, że będzie ratowała wszystkie kobiety. [1] Hejt na lekarkę z Oleśnicy. Część lekarzy się od niej odcina, Wp.pl, 20.04.2025 r. [2] Groźby wobec szpitala w Oleśnicy i lekarki Gizeli Jagielskiej. Ogłoszono alarm bombowy, Gazeta Wyborcza, 22.04.2025 r., 

PRZYRODA W świetle badań Lasy Sobiborskie stanowią jeden z najbogatszych przyrodniczo obszarów Polski, z ogromną różnorodnością siedlisk i krajobrazów. Pod względem ilości rzadkich gatunków oraz ich zagęszczenia teren ten nie ustępuje istniejącym parkom narodowym.  “Występuje tu ponad 200 zagrożonych wyginięciem gatunków roślin i zwierząt. Populacje 38 gatunków należą do najważniejszych w kraju. Gniazduje tu najliczniejsza w Polsce populacja skrajnie rzadkiego gadożera. Dla żółwia błotnego i puszczyka mszarnego to jedno z najważniejszych miejsc w Europie. Dla wielu gatunków jest to jedyne miejsce występowania na Lubelszczyźnie. ” Głównym bogactwem Sobiboru są różnorodne mokradła: jeziora, torfowiska, bagienne lasy - siedliska najbardziej w skali Polski i świata zagrożone a jednocześnie najbardziej potrzebne w dobie zmian klimatu.    SUSZA I OBRONNOŚĆ Głównym zagrożeniem dla przyrody jest obniżanie się poziomu wód. To właśnie ograniczenie odpływu wody, obok zintegrowanego zarządzania ochroną przyrody, byłoby jednym z ważnych zadań nowego parku.  Zadanie to może doskonale współgrać z realizacją innych priorytetowych w dzisiejszych czasach działań jak ograniczenie skutków suszy dla rolnictwa oraz podnoszenie walorów obronnych terenu wschodniej granicy. Na konieczność rozwijania elementów przyrody, w tym mokradeł dla bezpieczeństwa kraju wskazywały m.in. opracowania wojskowe, wypowiedzi MON oraz stanowiska Państwowej Rady Ochrony Przyrody i Polskiej Akademii Nauk.  OTWARTY PARK I ROZWÓJ LOKALNY Ochrona przyrody nie może jednak odbywać się kosztem lokalnej ludności. Społeczna, naukowa koncepcja Sobiborskiego PN wskazuje, że na tym terenie możliwe jest pogodzenie obydwu priorytetów - osiągnięcie poprawy stanu środowiska przy jednoczesnym objęciu dużej części obszaru względnie "miękkimi" regułami ochrony, bez odcinania ludności od lasu, z udostępnieniem do zbioru runa itp. Liczne przykłady i analizy dowodzą, że bazująca na przyrodzie i dziedzictwie turystyka wokół parków narodowych może stać się istotną gałęzią lokalnej gospodarki. Ważne jest jednak, aby branża ta mogła angażować również lokalną społeczność, do czego potrzebne jest wsparcie w postaci specjalistycznych szkoleń, instrumentów finansowych, promocji.   Wzywamy do szerokiej współpracy instytucji państwowych, samorządów, organizacji społecznych i biznesu na rzecz ochrony przyrody i zrównoważonego rozwoju obszaru przyszłego Parku oraz jego otoczenia.  DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ  “Społeczna koncepcja parku, szczegółowe opracowanie na temat walorów przyrodniczych i wiele innych materiałów znajduje się na stronie ekolublin.pl/sobibor ”

“Zabić Owsiaka, strzelać mu prosto w łeb”. “100 tysięcy za zabicie Owsiaka”.   Od początku roku Jurek Owsiak otrzymuje groźby śmierci. Jak przyznał pierwszy z zatrzymanych w tej sprawie, jego działanie motywowane było reportażem, który ukazał się w Telewizji Republika. Drugi zrobił to już pod wpływem kolejnych, rozprzestrzeniających się komentarzy w mediach społecznościowych. Zatrzymano już 4 osoby. Groźby zaczęły napływać do prezydentki Gdańska, Aleksandry Dulkiewicz. Jak pisze Jurek Owsiak: “Ogarnia nas trwoga i przerażenie, że takie groźby mogłyby się ziścić. Ogarnia nas jeszcze większa trwoga i przerażenie, że takie groźby już kiedyś potrafiły się spełnić". Orkiestra jednak, mimo kampanii nienawiści prowadzonej przez prawicowe media, będzie grała do końca świata i jeden dzień dłużej. A my wszyscy, razem z nią. Renata Moja córka, Edyta, zaraz po urodzeniu, we wrześniu 2004 roku została umieszczona w inkubatorze z naklejonym serduszkiem WOŚP, ponieważ miała wyższy, niż przy żółtaczce fizjologicznej, poziom bilirubiny we krwi i wymagała foto naświetlania przez kolejne dni. Mogę powiedzieć, że inkubator z WOŚP uratował Edycie zdrowie, a być może w dalszej perspektywie także życie. Tyle czasu minęło. Edyta ma 20 lat. Dorota W lecie, pół roku temu, kiedy moja Mama, schorowana starsza pani, została hospitalizowana z ciężką niewydolnością krążeniową, nie dawano jej w zasadzie szans na przeżycie. Po dwóch tygodniach wyzdrowiała dzięki troskliwej opiece personelu i nowoczesnym urządzeniom z naklejonymi serduszkami WOŚP. Piotr Pamiętam od wczesnych lat młodzieńczych, że zawsze z rodzicami wspieraliśmy WOŚP, bo wiedzieliśmy, że pomagamy chorym dzieciom, więc to taka nasza tradycja. Ale w momencie zamachu na Pawła Adamowicza poczułem -  muszę się bardziej zaangażować, bo nie ma we mnie przyzwolenia na nienawiść. I tak od 2020 roku zacząłem kwestować regularnie i w tym roku będę również. Elwira W 2007 roku urodziłam syna. Zgodnie z planem. Z cesarskim cięciem, bo syn 4350 gramów. W małym szpitalu w Dębnie, województwo zachodniopomorskie. To, co zwróciło moją uwagę, to fakt, że dużo sprzętu np. sprzęt do badania słuchu niemowląt, wagi, łóżeczka przewijaki - wszystko było oznakowane jako zakup ze środków WOŚP. Nigdy tego nie zapomnę. 33. Finał WOŚP 26 stycznia 2025 roku. W tym roku gramy dla onkologii i hematologii dziecięcej. Jeśli masz swoje doświadczenie z udziału w zbiórkach Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy albo sprzęty z naklejką WOŚP pomogły Tobie lub Twoim bliskim, wrzuć tę historię na swoje media społecznościowe z linkiem do apelu i hashtagiem #GramZWOŚP. Pomożesz w ten sposób odeprzeć falę nienawistnych komentarzy i promować udział w WOŚP. fot. Ralf Lotys (Sicherlich), Wikimedia Commons, CC BY 4.0

Znaczenie doustnej wankomycyny w leczeniu PSC Badania naukowe wskazują, że doustna wankomycyna może stanowić skuteczną i bezpieczną alternatywę terapeutyczną dla pacjentów z PSC, szczególnie na wczesnych etapach choroby. Leczenie to jest już stosowane w Stanach Zjednoczonych oraz innych krajach, przynosząc poprawę parametrów biochemicznych wątroby, zmniejszenie stanu zapalnego oraz zahamowanie postępu choroby u wielu pacjentów. Dowody naukowe na skuteczność doustnej wankomycyny 1. Davies et al., Journal of Pediatric Gastroenterology and Nutrition (2013) - badanie wykazało, że doustna wankomycyna może prowadzić do poprawy markerów stanu zapalnego i parametrów biochemicznych w PSC. 2. Tabibian et al., Hepatology (2016) - doustna wankomycyna wykazała potencjał w modulacji mikrobiomu jelitowego, co przyczynia się do zmniejszenia stanu zapalnego dróg żółciowych. 3. Harvey et al., American Journal of Gastroenterology (2018) - raport wskazuje na istotną poprawę u pacjentów z PSC stosujących doustną wankomycynę w porównaniu do grup kontrolnych. Dlaczego pacjenci w Polsce potrzebują tego leczenia? Wprowadzenie możliwości leczenia doustną wankomycyną w Polsce: • Zmniejszy liczbę pacjentów wymagających przeszczepu wątroby. • Poprawi jakość życia pacjentów, dając im realną szansę na zahamowanie postępu choroby oraz na przeżycie. • Zmniejszy koszty długoterminowej opieki zdrowotnej związane z niewydolnością wątroby i przeszczepami. Nasze żądanie W imieniu pacjentów cierpiących na Primary Sclerosing Cholangitis w Polsce oraz ich bliskich: prosimy o natychmiastowe podjęcie kroków w celu umożliwienia stosowania doustnej wankomycyny w terapii PSC w Polsce. Apelujemy o wprowadzenie zmian w regulacjach prawnych oraz rozważenie refundacji tego leczenia, co zapewni chorym realną szansę na poprawę zdrowia i przedłużenie życia. Prośba prosto z serca matki Podpisz tę petycję, abyśmy wspólnie mogli walczyć o poprawę opieki zdrowotnej w Polsce i dać pacjentom z PSC szansę na leczenie. Ratujmy życie chorych na PSC! Z wyrazami szacunku, w imieniu chorych i ich bliskich, Małgosia - mama chorego na PSC

Z takim tekstem petycji - tutaj lekko zmodyfikowanym pod miejski format - zostały złożone podpisy ponad 70 Pacjentek i Pacjentów Poradni Zdrowia Psychicznego w Poznaniu. Tekst petycji przygotował Łukasz Garczewski (Partia Razem). "Zwijanie się" tej poradni nie jest problemem, który zaistniał od razu. Niegdyś poradnia oferowała usługi aż czterech lekarzy. Dziś jest to tylko jeden, a na dodatek w ostatnich latach nastąpiła bardzo duża, niepokojąca rotacja. Wbrew temu, co mówi mediom dyrektor POSUM, to nie ten konkretny, ostatni lekarz jest problemem i nie chce kontynuować pracy. Dyrekcja nie chce przedłużyć mu umowy ani nie zgadza się na żadnego innego lekarza w zastępstwie - to są informacje z ostatnich rozmów, które krążą między Pacjentkami i Pacjentami PZP. Chcemy zaznaczyć - bo znamy niestety metody rozgrywania na zasadzie "dziel i rządź" i widzimy, że dyrekcja próbuje przerzucić odpowiedzialność za zaistniałą sytuację na ostatniego lekarza w poradni - że osoby pacjenckie i personel PZP są w jednej drużynie, grają do jednej bramki i nie da się ich skłócić. To dzięki otwartości, zaufaniu i zaangażowaniu jednych i drugich powstał ruch na rzecz obrony Poradni Zdrowia Psychicznego w POSUM. To, co świadczy na niekorzyść tezy pt. "piłeczka jest po stronie lekarza" to fakt, że nie obowiązują także zapisy na 2025 rok do jedynego psychologa w PZP. Nie padało sformułowanie "piłeczka jest po stronie psychologa", a jednak także ta usługa medyczna ma zostać zlikwidowana. Zaznaczamy, że domagamy się nie tylko zachowania ciągłości prac PZP i przedłużenia obowiązujących umów już pracującemu personelowi, ale także - w najbliższym czasie - zatrudnienia nowych specjalistów. Jeden dyżur jedynego lekarza to ponad 60 pacjentów. To zdecydowanie za dużo jak na jedną osobę. POSUM jest placówką miejską, dlatego podlega pod ustawę o petycjach. Nie jest konieczne - wbrew zapowiedziom dyrekcji, że złożone wcześniej podpisy muszą zostać zweryfikowane i porównane z kartami pacjentów, "żeby upewnić się, że to wiarygodne osoby" - by osoby podpisujące były pod opieką PZP. Wystarczy, że zamieszkują w Poznaniu. Samą zapowiedź, że podpisy będą weryfikowane i porównywane z danymi osób w PZP, uważamy za co najmniej niesmaczną. Czekamy więc na ruch dyrekcji i informację - można zapisywać się do psychiatry i na psychoterapię w 2025 roku.

Solidarność wobec Gruzji oraz wsparcie jej europejskich wartości jest również gwarancją bezpieczeństwa Polski w przyszłości. Społeczeństwo Gruzji, podobnie jak Ukrainy, znajduje się obecnie na etapie opierania się postkolonialnym sentymentom, agresji i groźbom ze strony Rosji. W momencie, kiedy w Ukrainie wybuchła wojna, a następnie jej eskalacja w 2022 roku, wielu polskich polityków stało się wzorem do naśladowania w świecie.  Mieszkańcy Gruzji (Sakartvelo) wciąż pamiętają zdecydowaną postawę części polskich polityków podczas wojny na jej terenie w 2008 roku. Nie możemy pozwolić, aby argumenty przeciwników europeizacji Gruzji (Sakartvelo) – o braku zainteresowania Unii Europejskiej sprawami stosunkowo odległego i niewielkiego kraju – miały pokrycie w rzeczywistości. Pokażmy sprawczość Polski w tej kwestii oraz potwierdźmy jej rolę jako mediatora między UE a krajami oczekującymi na członkostwo. Autorka zdjęcia: Tako Robakidze

Właściwa edukacja jest najskuteczniejszym czynnikiem chroniącym dzieci i młodzież przed wszelkimi formami krzywdzenia – psychicznego, fizycznego, seksualnego, ekonomicznego, zaniedbania i cyberprzemocy. Od lat trwa w Polsce spór dotyczący kształtu tego rodzaju treści i metod nauczania. Różne środowiska i organizacje, zarówno zorientowane humanistycznie, chrześcijańsko, ale też odwołujące się do innych systemów wartości postulowały potrzebę uwzględnienia holistycznej wizji człowieka i jego potrzeb, zamiast redukowania go do sfery biologicznej, seksualnej czy też wyłącznie społecznej lub aksjologicznej.  Przedstawiona propozycja podstawy programowej spełnia te kryteria. Wydaje się, że jest to właśnie podejście, od lat oczekiwane przez tych, którzy widzą potrzebę systemowego zadbania o dobrostan młodego człowieka. Duży nacisk kładziony jest w niej na: wartości i postawy, kondycję psychiczną, społeczne relacje, dojrzewanie, zdrowie seksualne, środowiskowe, bezpieczeństwo w świecie mediów cyfrowych, sprawność fizyczną, właściwe odżywianie, profilaktykę uzależnień i praktyczne korzystanie z systemu ochrony zdrowia oraz, w miarę potrzeb, właściwej interwencji w celu uzyskania pomocy. Z punktu widzenia toczonej właśnie dyskusji i rozpowszechniania wielu wprowadzających opinię publiczną w błąd wypowiedzi, chcemy docenić obecność w programie adekwatnych do wieku treści dotyczących przeciwdziałania seksualizacji, ekspozycji dzieci na pornografię, a także podstawowy zakres przeciwdziałania krzywdzeniu seksualnemu zawierający elementy edukacji prawnej, społecznej, świadomości granic i stosunku do własnego ciała, rozpoznawania niewłaściwych zachowań seksualnych ze strony dorosłych oraz rówieśników.  Uwzględniając powyższe, stwierdzić należy, że tego rodzaju zintegrowanego programu w polskiej szkole jeszcze nie było. Mamy pełną świadomość, że jego implementacja i rozwój wymagać będą wysiłku i doskonalenia przez najbliższe lata.  Jest to zatem doskonała okazja do merytorycznej i rzetelnej dyskusji dotyczącej edukacji uwzględniającej dobro dziecka, w tym jego harmonijny rozwój. Zachęcamy krytyków podobnych rozwiązań do dokładnej analizy obecnej sytuacji psychospołecznej dzieci, do spojrzenia na skalę przeżywanego przez nie kryzysu. Edukacja zdrowotna zawiera elementy, które, jak wspomniano, mają istotne znaczenie prewencyjne. Jednocześnie są konkretną propozycją. Także rodzice i opiekunowie dzieci znajdą w niej obszary, które stać się mogą inspiracją do ważnych rozmów w domach, budujących i utrwalających relacje.

Do wprowadzenia asystencji osobistej zobowiązała się cała Koalicja 15 października, wpisując ten plan do umowy koalicyjnej. W sierpniu rząd ogłosił, że ustawa trafi do Sejmu po wakacjach, a we wrześniu, że jest gotowa i czeka tylko na wpis do wykazu prac legislacyjnych rządu. Po tym, na wiele miesięcy, prace zostały zawieszone. Dopiero zapowiedź protestu osób z niepełnosprawnościami i ich rodzin sprawiła, że projekt ustawy o asystencji osobistej dla osób z niepełnosprawnościami został 29 listopada wpisany do wykazu prac legislacyjnych Rady Ministrów. Teraz, po konsultacjach społecznych, ustawa znów się "zablokowała". Apelujemy o jak najszybsze przekazanie jej do Sejmu. Bez niej miliony osób pozostają bez niezbędnej do codziennego funkcjonowania pomocy. Liczy się każdy dzień!

   Likwidacja Funduszu Kościelnego stanowiła jeden ze 100 konkretów zapisanych w programie wyborczym Koalicji Obywatelskiej. W związku z tym w styczniu 2024 r. powołany został Międzyresortowy Zespół ds. Funduszu Kościelnego, który miał przygotować zmiany w zasadach finansowania związków wyznaniowych. Według wiedzy fundacji ostateczne stanowisko zespołu nie jest jeszcze wypracowane, jednak jednocześnie przewodniczący zespołu, wicepremier Władysław Kosiniak-Kamysz wydaje się uważać za najbardziej właściwą likwidację Funduszu i jednoczesne zastąpienie go dodatkowym odpisem podatkowym w wysokości od 0,5 do 1,5 proc.  Uważamy, że propozycja W. Kosiniaka-Kamysza jest sprzeczna z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z którą zarówno wierzący w Boga, jak i niewierzący obywatele Polski są równi wobec prawa.   Z możliwości proponowanego odpisu podatkowego będą korzystać tylko osoby wierzące lub/i przynależące do zarejestrowanego w Polsce kościoła lub związku wyznaniowego. Uzyskają one prawo do odprowadzania istotnej części naliczonego podatku PIT na organizacje religijne dbające o ich rozwój duchowy i moralny lub zajmujące się działalnością społeczną. Podobnej możliwości nie będą jednak mieli ateiści, agnostycy i inne osoby, niebędące członkami związków wyznaniowych. W Polsce te osoby stanowią istotną część społeczeństwa (szacuje się, iż jest to grupa kilku milionów obywateli i obywatelek), również one mają potrzebę dbania o własną duchowość i rozwój moralny czy szerzej dobrostan. Dlatego też pozbawienie ich analogicznej możliwości odprowadzania części podatku, np. na organizacje o charakterze ateistycznym lub wolnomyślicielskim, działające na rzecz ich rozwoju intelektualnego i duchowego, uważamy za dyskryminację. Warto podkreślić, że wsparcie tego typu organizacji z pieniędzy publicznych jest możliwe w innych krajach np. w Belgii. Nie zgadzamy się przy tym z pojawiającym się argumentem, że osoby niewierzące mają możliwość wspierana organizacji świeckich w ramach przekazywania 1,5 proc. podatku na organizacje pożytku publicznego. Taki przywilej jest bowiem dostępny zarówno dla osób wierzących, jak i niewierzących, a zgodnie z proponowanymi przez rząd zmianami, osoby wierzące będą miały tę możliwość rozszerzoną o dodatkowe 0,5-1,5 proc. podatku przekazywanego na rzecz organizacji religijnych. W konsekwencji osoby niewierzące będą płaciły podatek wyższy o 0,5-1,5 punktu procentowego od osób wierzących, co jak wskazywaliśmy na wstępie, jest niezgodne z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej i dyskryminuje osoby bezwyznaniowe.  W perspektywie ekonomicznej natomiast najważniejszym skutkiem proponowanego rozwiązania będzie jego negatywne oddziaływanie na stan budżetu państwa. Niższe wpływy z podatku dochodowego spowodują wzrost deficytu budżetowego lub zmniejszenie wydatków na inne cele. Jak wskazują wyliczenia ekspertów, nawet przyjmując najniższą rozważaną wysokość odpisu (0,5 proc.), kościoły, a w szczególności Kościół katolicki, otrzymają minimum 567 milionów złotych. To ponad dwa razy więcej niż kwota Funduszu Kościelnego w 2024 roku (257 mln zł.). W przypadku odpisu 1,5 proc. Kościół uzyskałyby z podatku PIT ponad sześciokrotnie więcej publicznych pieniędzy niż z Funduszu Kościelnego. Źródło tych pieniędzy będzie dokładnie to samo i będzie to budżet państwa, a zatem postulowana „likwidacja” Funduszu Kościelnego jest pozorna i wpłynie negatywnie na poziom usług publicznych (służby zdrowia, edukacji, sądownictwa itp.).  Domagamy się zatem faktycznej realizacji obietnicy wyborczej, czyli realnej likwidacji Funduszu Kościelnego. Wierni poszczególnych kościołów mogą sami, bez pomocy państwa finansować swoje związki wyznaniowe, bezpośrednio przekazując im pieniądze, co i tak odbywa się w praktyce, np. poprzez zbieranie datków w czasie mszy i opłat za usługi duszpasterskie (usługi te są już zwolnione z podatku).  W przypadku jednak, gdyby państwo miało wciąż zajmować się przedmiotową kwestią, postulujemy, aby rozważyć rozwiązanie przyjęte np. w Niemczech, gdzie fiskus pośredniczy w przekazywaniu datków na kościoły. Jest to jednak dla wiernych obciążenie dodatkowe, a więc nie zmniejsza istotnie kwoty podatku, która jest przeznaczana na cele ogólnospołeczne (zmniejszeniu ulega jedynie podstawa opodatkowania).  Można również w ramach obecnego odpisu w wysokości 1,5 proc. podatku dochodowego rozważyć możliwość odprowadzenia na wniosek podatnika 0,2 proc. na wybrany przez podatnika związek wyznaniowy. Rozwiązanie takie byłoby neutralne dla budżetu, a jednoczenie każdy podatnik, zarówno wierzący, jak i niewierzący, miałby możliwość odliczania takiej samej kwoty podatku. Przy proponowanej wysokości 0,2 proc. kwoty zbierane przez kościoły i związki wyznaniowe byłyby na porównywalnym poziomie do tych, które obecnie otrzymują w ramach Funduszu Kościelnego.  Innym rozwiązaniem mogłoby być umożliwienie przekazywania wszystkim podatnikom nie w ramach istniejącego odpisu 1,5 proc., ale dodatkowo 0,2 proc. podatku dochodowego kościołom lub innym organizacjom działającym na rzecz rozwoju duchowego lub intelektualnego osób bezwyznaniowych, których jest w Polsce coraz więcej.  Każde z powyżej zarysowanych rozwiązań ma tę zaletę, że nie dyskryminuje obywateli na tle światopoglądowym. Są one lepsze od obecnej propozycji, umożliwiającej odprowadzanie 0,5-1,5 proc. podatku na kościoły tylko osobom wierzącym i powodującej w konsekwencji, że osoby bezwyznaniowe będą płaciły wyższy o 0,5-1,5 procent podatek dochodowy.