Instytucje publiczne powinny naszym zdaniem stanowić wzór dla działających na rynku firm prywatnych. Mają one 40% udziału w rynku ochrony i 60% usług sprzątania. Od ich postawy zależą standardy, którymi kierują się później wszyscy poważniejsi gracze w tych branżach. Dominacja „kryterium niskiej ceny” skutkowała do tej pory m.in. niskimi płacami oraz niestabilnością zatrudnienia we wspomnianych sektorach. W ostatnich latach media pełne były doniesień o ochroniarzach i sprzątaczkach wypracowujących długie nadgodziny w publicznych instytucjach (w tym w sądach), by związać koniec z końcem. Nowelizacja ustawy Prawo zamówień publicznych dała zamawiającym możliwości wykorzystywania narzędzi, służących walce z patologiami na rynku pracy. Publiczne przetargi nie tylko powinny wspierać płacenie godnej płacy za wykonywaną przez zamawiających pracę, ale również promować stabilne zatrudnienie na umowę o pracę oraz zatrudnianie osób z grup zagrożonych wykluczeniem społecznym (np. długotrwale bezrobotnych czy z niepełnosprawnością). Pełen spis interwencji, podjętych w sądach przez Fundację CentrumCSR.PL oraz NSZZ „Solidarność: http://www.monitoringzzp.pl/wraz-z-nszz-solidarnosc-interweniujemy-w-ministerstwie-sprawiedliwosci/ Zdj. Adrian Grycuk na licencji CC BY-SA 3.0 pl (https://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Gmach_Ministerstwa_Sprawiedliwo%C5%9Bci_widziany_z_placu_Na_Rozdro%C5%BCu.JPG)

Pani Bernadetta z rocznym dzieckiem została brutalnie wyrzucona na bruk przez właściciela. Od dwóch miesięcy nie ma gdzie się podziać. Bez jej wiedzy i zgody właściciel zdewastował mieszkanie w którym żyła. Skuł tynki ze ścian oraz podłogę, odciął dostęp do wody oraz prądu. Wszystkie sprzęty, w tym np. umywalki i wanna zostały wyniesione do innego lokalu. Lokal zamienił w gruzowisko, w którym nie da się mieszkać. Władze umywają ręce, choć współwłaścicielem kamienicy jest m.in. Skarb Państwa oraz Zarząd Dróg i Mostów w Lublinie. Pani Bernadetta czuje się bezradna. Choć podjęła wcześniej szereg kroków prawnych, od ponad dwóch miesięcy żadna instytucja nie podjęła działań w jej sprawie. Pisma i spotkania nie pomagają. Właściciel czuje się wciąż bezkarny, a lokatorka pozostaje bez dachu nad głową. Przez cały ten czas pomieszkuje wraz z dzieckiem u znajomych. Zgodnie z prawem eksmisja może odbyć się tylko na podstawie prawomocnego wyroku sądowego. Właściciel mieszkania nie dysponuje takim wyrokiem. Dewastując mieszkanie, postawił Panią Bernadettę i jej rodzinę przed faktem dokonanym. Wykorzystał prawo własności, nie uwzględniając podstawowych zasad współżycia społecznego. Właściciel może przeprowadzić remont, ale ma jednocześnie obowiązek zapewnić lokal zastępczy osobom, które w nim mieszkają. Tego właściciel też nie zrobił i pozostaje bezkarny. Tylko sprzeciw wielu osób nie pozwoli właściwym instytucjom pozostawać w bezczynności. Wesprzyj Panią Bernadettę i jej rodzinę w walce o dach nad głową. Pokaż, że nie zgadzasz się na bierność instytucji miejskich. Twój podpis ma ogromne znaczenie. Daj znać administracji samorządowej i nadzorowi budowlanemu, że oczekujesz działań, które zmuszą właściciela do respektowania prawa, a do tego czasu zapewnią rodzinie Pani Bernadetty dach nad głową.

Kobiety w Polsce żyją w strachu i strach ten ma wiele twarzy. Od wychowywania dziewcząt do lęku przed rozmaitymi życiowymi sytuacjami, przez strach przed samotnym spacerem w nocy lub docinkami, które niepostrzeżenie mogą przerodzić się w agresję, lęk przed samotnym macierzyństwem, zdaniem na łaskę i niełaskę życiowego partnera po obawę przed ubóstwem na starość i nieadekwatną emeryturą, a wreszcie - przed wojną, która uderza w kobiety i ich najbliższych. To jednak można i trzeba zmieniać! 11 punktów petycji "Dość pogardy i przemocy wobec kobiet" zaprezentowanych zostało 23 października podczas II rundy Ogólnopolskiego Strajku Kobiet w Warszawie. Ze względu na ogromne zainteresowanie podpisywaniem przenosimy petycję do internetu. Podpisy zbierać będziemy do północy 27 listopada, a ich złożeniem uczcimy 98. rocznicę nadania Polkom praw wyborczych.

Aktualna decyzja o ograniczeniu dodatku 1000 zł wyłącznie do sektora publicznego jest niesprawiedliwa i krzywdząca dla tych, którzy pracują w prywatnych żłobkach. Zaledwie 20% opiekunek może skorzystać z tego dodatku, mimo że ich odpowiedzialność i obowiązki są identyczne w obu sektorach. To pogłębia istniejące nierówności i może prowadzić do odpływu wykwalifikowanych pracowników, co ostatecznie odbije się na jakości opieki nad dziećmi. Praca w żłobku to nie tylko opieka, ale także wspieranie emocjonalnego, społecznego i poznawczego rozwoju dzieci, co ma ogromny wpływ na przyszłość całego społeczeństwa

 Od początku izraelskiej inwazji na Strefę Gazy zginęło już 40,000 osób, w tym około 6,000 studentek i studentów – to tak, jak gdyby zamordowano jedną piątą społeczności studenckiej UW. Ponadto, w następstwie inwazji śmierć poniosło troje rektorów oraz blisko setka dziekanów i profesorów palestyńskich uczelni. Zniszczone zostały wszystkie instytucje akademickie w Strefie Gazy. Mamy do czynienia nie tylko z ludobójstwem, lecz także z celowym niszczeniem palestyńskiego życia naukowego i intelektualnego. Żadna zbrodnia i żadna polityka nie usprawiedliwia tych czynów. Interwencja policji wobec protestujących studentów i studentek na terenie UW stanowi wydarzenie bez precedensu w ostatnich dziesięcioleciach. Przywodzi na myśl haniebne praktyki okresu sprzed 1989 roku.

Honourable Commissioners, The war in Ukraine has triggered a humanitarian crisis. An estimated Two million Ukrainian refugees have already arrived in the EU amid the illegal Russian invasion, the vast majority of them in Poland. In response to that, in their official accounts, the representatives of the Polish government stress that aid is coordinated, financed and managed in Poland from the national level and that public national authorities are at the forefront of the health crisis management. This is simply not true! Many Polish NGOs, looking from the perspective of helping at Polish border crossings, railway stations and night shelters for the past two weeks; can say only one thing: it is the people of Poland and the Ukrainian community that live here, supported by NGOs, who all rushed to help those fleeing the illegal war in Ukraine. Polish NGOs mobilized all possible resources and are the ones providing direct humanitarian aid at the border, in the warzone and inside Polish cities and villages and NOT the Polish Government! The Polish NGOs were the ones who created the first reception and information points, provide medical care, psychological support, legal assistance, interpretation service, as well as arranging accommodation, childcare services, organised logistics to bring help in the warzone and bring the refugees from the eastern UE border to housing inside Poland, providing basic material assistance like food and clothing. Thousands of volunteers assist, non-stop, 24 hours a day, making the most of their private resources. This cannot go on for long, especially in the absence of sufficient (truthfully zero) help from the Polish national authorities. The resources of private people and NGOs will soon be exhausted. This will not only be disastrous for the refugees affected by the tragedy of war but could also threaten the existence of NGOs and private people who open their hearts to help. We are grateful for the EU introducing a robust package of legislative and operational changes to mitigate the humanitarian emergency that currently impacts the Ukrainian crisis in the EU countries receiving refugees[1]. We noticed, however, that the above-mentioned mechanisms fall mostly under shared management. In addition, we observe that the Polish Managing Authorities (regional and national public authorities) aim now at constructing projects (national or regional crisis ‘shields’) where solely the public authorities would become beneficiaries. In the light of the recently attempted to vote legislation (losing by one vote), which would guarantee impunity to the officials for their actions during Ukraine's war[2], we are concerned about possible frauds in money management, caused by the Polish states’ national authorities. This is why we see a serious need to increase the channelling of EU funds to the Polish NGOs directly[3], following the example of mechanisms of direct access to funds provided for in the Citizens, Equality, Rights and Values Programme (CERV). A straightforward procedure is necessary for the Polish NGOs to obtain access to financing to develop tailor-made solutions for the short and long-term integration of refugees through projects in education, employment, social inclusion and care. Last but not least, we have not found any adequate call for proposals for direct grants[4]. Please advise whether we can expect any call for proposals dedicated to NGOs concerning refugees’ integration shortly. Polish NGOs are willing to work hand in hand with the Polish municipalities and local authorities of the ground level to flexibly respond to the rapidly emerging needs during this crisis and thereby to help the most affected. For this to happen the NGOs need to be allowed to co-manage the whole process, become guaranteed beneficiaries or be integrated into an umbrella project. Looking forward to your assistance and quick reply. Yours sincerely, 1. Akcja Demokracja 2. Association Défense de la Démocratie en Pologne (ADDP) 3. Centrum Praw Kobiet (Women’s Rights Centre) 4. Democracy is OK DOK 5. Dziewuchy Berlin 6. DziewuChy Szwajcaria 7. Edukacja w Działaniu (Education in Action) 8. Forum Darczyńców w Polsce 9. Fundacja Autonomia (Autonomy Foundation) 10. Fundacja Cicha Tęcza 11. Fundacja Instytut Spraw Społecznych (Institute for Social Affairs Foundation) 12. Fundacja Nowej Kultury Bęc Zmiana 13. Fundacja Ogólnopolski Strajk Kobiet (Polish Women’s Strike Foundation) 14. Fundacja Otwarty Dialog (Open Dialogue Foundation) 15. Kongres Świeckości 16. Fundacja Znak 17. Inicjatywa #WolneSądy 18. Instytut Spraw Publicznych ((Institute of Public Affairs) 19. Kampania Przeciw Homofobii (Campaign Against Homophobia) 20. Komitet Obrony Demokracji 21. Love Does Not Exclude Association (Stowarzyszenie Miłość Nie Wyklucza) 22. Manifest Wolnej Polki 23. Matki na granice 24. Obywatele RP 25. Otwarta Rzeczpospolita - Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii (Open Republic – Association against Anti-Semitism and Xenophobia) 26. Polish Humanitarian Action (PAH) 27. Polonijna Rada Kobiet+ (International Council of Polish Women+) 28. Pro Femina Association 29. Regionalny Kongres Kobiet w Szczecinie 30. Rok Kobiet 31. Równik Praw 32. Różowa Skrzyneczka 33. Stowarzyszenie Adwokackie Defensor Iuris 34. Stowarzyszenie Dolnośląski Kongres Kobiet 35. Stowarzyszenie Klucz 36. Stowarzyszenie Kongres Świeckości 37. Stowarzyszenie Sędziów Polskich “IUSTITIA” 38. Strajk Kobiet Berlin (FeminiBerlin Polska) 39. The Federation for Women and Family Planning (Federa) 40. Wioska Kobiet (Szwajcaria) 41. Women of Film Association Contact: [email protected]

-> Potrzebujemy tramwajów i autobusów dostępnych cenowo dla wszystkich mieszkańców Krakowa -> Potrzebujemy polityki transportowej odpowiadającej na kryzys klimatyczny i zanieczyszczenie powietrza -> Potrzebujemy inwestycji w usługi publiczne zamiast słomianych inwestycji, takich jak Igrzyska Europejskie

Petycja dotyczy problemów osób niepełnosprawnych z otrzymaniem odpowiedniego stopnia niepełnosprawności, przynależnej w związku z określonym rodzajem niepełnosprawności. Osoby które powinny mieć umiarkowany stopień, nie dostają w ogóle niepełnosprawności i muszą potem walczyć sądownie, aby uzyskać chociaż lekki stopień. Obecnie na komisjach zabiera się nawet umiarkowany stopień niepełnosprawności, bo ,,niepełnosprawny sam siada na krześle”… Nie bierze się pod uwagę tego, co dzieje się w środku organizmu. Nawet dzieci z chorobami genetycznymi uważane są a zdrowe i samodzielne. Małe dziecko z cukrzycą uznaje się na komisji lekarskiej za samodzielne - zdolne do samodzielnego podania sobie odpowiedniej ilości insuliny i odpowiedniego skomponowania dietetycznego posiłku. Opiekun nie otrzymuje wówczas zasiłku opiekuńczego lub pielęgnacyjnego, mimo że zdrowie i życie dziecka jest zagrożone. Oczywiście otrzymane do tej pory renty i stopnie niepełnosprawności powinny już zostać bez zmian .

Kobiety z Zespołem Turnera powinny mieć opiekę że strony państwa. Jest to choroba genetyczna, która powoduje duże problemy zdrowotne: problemy z sercem, osteoporozę, niedosłuch (nosimy aparaty słuchowe), problemy ze wzrokiem, często towarzyszy temu cukrzyca oraz problemy z tarczycą. 99 procent kobiet z tą chorobą cierpi na bezpłodność z powodu braku jajników. Musimy leczyć się hormonalnie. Jesteśmy więc zagrożone rakiem. Większość z nas cierpi na depresję, a brak hormonu wzrostu powoduje, że jesteśmy dużo słabsze fizycznie i psychicznie. Kobiety z Zespołem Turnera nieleczone hormonem wzrostu osiągają wzrost przeciętnie 140 cm. A z takim wzrostem szukać pracy na wolnym rynku jest bardzo trudno, bo pracodawcy nie chcą zatrudniać tak niskich kobiet. Słyszymy: "ale Pani jest za mała... gdybyśmy wiedzieli że Pani jest tak mała to byśmy nie dzwonili w sprawie pracy". Równocześnie ze strony państwa nie mamy żadnej pomocy.A kobiety z Zespołem Turnera im starsze tym mocniej odczuwają skutki swojej choroby. Starsze kobiety nie miały szansy na leczenie hormonem wzrostu, hormonalnie-estrogenami, nie miały szans na rehabilitację. Gdy kobieta ma urodzić córeczkę z Zespołem Turnera, ma prawo do aborcji, a gdy się urodzimy i dorośniemy, ZUS i komisje ds. niepełnosprawności twierdzą, że jesteśmy zdrowe. Dawniej tak chore kobiety otrzymywały renty i niepełnosprawność umiarkowaną. Prosimy o poparcie naszego apelu i pomoc w naszej sprawie.

Ludzie niepełnosprawni zamknięci są w domu bez rehabilitacji oraz środków finansowych. Są zapomniani, lecz żyją i chcą żyć godnie !

Zapewnienie młodym zaczynającym pracę wynajęcie samodzielnego i taniego mieszkania od samorządu. Rząd i samorząd nie są od budowania. Powinni kupować mieszkania w każdym kończonym budynku na wynajem dla niezamożnej części społeczeństwa w tym głównie dla młodych. Tylko tak uniknie się powstawania strefy biedy i patologii.