Stowarzyszenie Otwarta Rzeczpospolita gorąco popiera stanowisko wyrażone w tym tekście. Podpisujemy się pod wszystkimi sformułowanymi tam tezami oraz konkluzjami artykułu, w którego zakończeniu czytamy: „Jeśli nie chcemy tkwić w bezradności poddanych, trzeba zaangażowania i stworzenia wspólnoty ludzi wolnych. Humaniści, ludzie mediów, pióra, nauki i kultury, producenci dóbr symbolicznych są również obywatelami; mają więc obywatelskie powinności. Wolność, prawda i odpowiedzialność to triada, która wyznacza drogę. Wymaga zaangażowania. Odwaga myślenia musi prowadzić do odwagi działania. Zachęcamy polityków, by obdarzyli naukowców zaufaniem”.

Według badań osoby z niepełnosprawnościami (OzN), podobnie jak seniorzy, są wielokrotnie bardziej narażone na zgon z powodu COVID-19 oraz na ciężki przebieg choroby, a tymczasem obecny system szczepień zmusza je do konkurowania o terminy szczepień z osobami zdrowymi, spychając w kolejce na odległy czas. Poza niepełnosprawnością, która sama w sobie obniża zdolność organizmu do walki z COVID-19, OzN cierpią na liczne choroby współistniejące. Przy tym bardzo często nie są w stanie przestrzegać zasad reżimu sanitarnego (DDM), a przecież ich dolegliwości wiążą się z koniecznością wielokierunkowej terapii i rehabilitacji, które wymagają licznych kontaktów społecznych. W przypadku osób z ograniczoną zdolnością do komunikacji i tych z niepełnosprawnością intelektualną szczególną trudność stanowi dodatkowo ograniczona zdolność komunikowania precyzyjnie i na czas dolegliwości, co przy zaburzeniach zachowania może skutkować zbyt późnym rozpoznaniem choroby. Z drugiej strony hospitalizacja osoby z niepełnosprawnością intelektualną, pozbawionej wsparcia opiekuna, stanowi dla niej niezrozumiałą traumę, a dla przeciążonego w czasie pandemii personelu szpitala - ogromne wyzwanie. Z obawy przed skutkami zarażenia, OzN zmuszone są ograniczyć terapię, rehabilitację i kontakty społeczne. Często oznacza to zamknięcie w czterech ścianach, ryzyko regresu i nasilenie zachowań trudnych, ale też pojawienie się stanów depresyjnych zarówno u podopiecznych, jak i opiekunów. Dlatego zwracamy się do Państwa z gorącą prośbą o podpisanie apelu do władz państwa o otwarcie osobom z niepełnosprawnościami szybkiej ścieżki szczepienia przeciwko COVID-19, bez kryterium rocznika urodzenia. Według szacunku ekspertów takich osób jest nie więcej niż 200 tysięcy. Wyszczepienie takiej populacji to niewielki wysiłek dla państwa, a ogromne wsparcie dla najsłabszej grupy społecznej. Jej szczególną ochronę przewiduje Konstytucja RP, przyjęta w styczniu przez polskie władze Strategia na Rzecz OzN, międzynarodowe konwencje i cywilizacyjny standard, którego miarą jest priorytetowe szczepienie OzN przez wiele państw, m.in. USA, Wielką Brytanię, Niemcy, Izrael czy Rumunię. Dziękujemy! Osoby z niepełnosprawnościami i ich opiekunowie oraz wszystkie osoby wspierające ich postulaty

Zamieszczane na kanale Łukasza Wawrzyniaka vel Kamuś treści to odhumanizowane upodlanie i ośmieszanie słabszych oraz promowanie postaw patologicznych i szkodliwych społecznie. Filmiki tego patostreamera subskrybuje ponad milion osób. Adresowane są one do dzieci w wieku 10+ i w ewidentny sposób naruszają ich dobro i wartości społeczne. Łukasz Wawrzyniak vel Kamuś czasowo wyciszył swój kanał. Widoczna jest tylko czarna plansza. Ale w każdej chwili może przywrócić patologiczne filmiki. Usuńmy je raz na zawsze i zakończmy aktywność tego człowieka zarabiającego na upodlaniu słabszych.

Na drzwiach w budynku Rady ds. Uchodźców wisi tabliczka z napisem "Tu nie Afryka, tu się drzwi zamyka - Paulo Coelho". Słowa na kartce przy drzwiach do Rady ds. Uchodźców poniżają mieszkańców Afryki. Wśród uchodźców są także Afrykanie.

Narażenie dzieci na kontakt z drastycznymi, brutalnymi i traumatyzującymi obrazami może znacząco wpłynąć na ich rozwój emocjonalny i behawioralny. Jak dowodzą liczne badania naukowe, takie obrazy mogą być źródłem silnych reakcji somatycznych, emocjonalnych i behawioralnych, a co za tym idzie, mieć długoterminowe skutki w postaci modyfikacji rozwoju we wszystkich sferach psychicznych i somatycznych. Obrazy drastyczne wpływają na poziom pobudzenia, procesy myślowe i emocje u dzieci, a także zwiększają prawdopodobieństwo agresywnego zachowania i reakcji lękowych (szczegółowo przedstawione argumenty naukowe są zawarte w “Apelu naukowców dotyczącym treści drastycznych w przestrzeni publicznej” opublikowanym 3.01.2021, https://sites.google.com/view/tresci-drastyczne/home). Dowiedziono także, że u osób doświadczających traumatycznego wydarzenia - a u wielu dzieci obrazy te są źródłem traumy - pojawiają się zaburzenia czynnościowe w funkcjonowaniu mózgu. W przypadku dzieci mogą się nawet pojawić zmiany strukturalne w mózgu (Gawinecka i wsp. (2008). Pamięć zdarzeń traumatycznych. Psychiatria 5(2), 65-69). Grupą podlegającą szczególnej ochronie powinny być dzieci i osoby z niepełnosprawnościami, które nie posiadają żadnych mechanizmów mogących chronić ich wrażliwość przed obecnymi w przestrzeni publicznej treściami drastycznymi. W szczególności problem dotyczy dzieci i osób niepełnosprawnych intelektualnie oraz autystycznych, które stanowią około 5% populacji naszego kraju. Brak ochrony tej grupy przed traumą dotyka także ich rodziny, które muszą sobie same radzić ze skutkami, czyli zaburzeniami lękowymi i emocjonalnymi powstałymi w wyniku kontaktu z opisywanymi zjawiskami. Domagamy się podmiotowego traktowania dzieci i realizowania ich praw, w tym prawa do ochrony dziecka przed wszelkimi formami przemocy fizycznej bądź psychicznej oraz prawa dziecka niepełnosprawnego do szczególnej troski o nie. Z poważaniem Agnieszka Kossowska Anna Bereś Joanna Ławicka Jeśli zgadzają się Państwo z naszym sprzeciwem, prosimy o złożenie podpisu pod tą petycją.

Już od jakiegoś czasu wiemy, że pandemia wirusa SARS-COV-2 odbije się na naszym społeczeństwie w wieloraki sposób. Sfera, która szczególnie może odczuć skutki pandemii, jeszcze przez wiele lat po jej opanowaniu, to nasza psychika. Zwłaszcza pokolenie dzieci i młodzieży w wieku szkolnym zostało mocno dotknięte zmianami związanymi z funkcjonowaniem życia społecznego, tym samym zaburzając ich rozwój społeczno-emocjonalny. Jest to jednocześnie grupa, która wobec prawa ma ograniczone możliwości samodecydowania. Dodatkowo obserwujemy wzrost przemocy domowej podczas pandemii, a uczniowie w wieku szkolnym to grupa, która od tej przemocy dosłownie nie ma jak uciec. To wszystko razem sprawia, że ich sytuacja jest wyjątkowo ciężka.

Nie mamy czasu, by zwlekać z wprowadzeniem transformacji systemowej, dzięki której możliwa będzie radykalna redukcji emisji gazów cieplarnianych, ograniczenie zniszczeń w środowisku i odpowiednie zadbanie o zdrowie, życie i bezpieczeństwo ludzi. Postanowienia Porozumienia Paryskiego muszą być realizowane - od teraz! Napisz życzenia do polityków - od siebie, od swoich dzieci! Wyślij je tradycyjną pocztą albo mailem i/lub dołącz się do naszego apelu (na końcu tekstu znajdziesz przykłady życzeń i link do pobrania pocztówki w wersji elektronicznej i do druku). O CO CHODZI? 12 grudnia 2015 roku w Paryżu podczas 21. Konwencji Klimatycznej Narodów Zjednoczonych podpisano pierwsze na świecie wiążące porozumienie klimatyczne, które zobowiązuję państwa sygnatariuszy do realnych działań w celu przeciwdziałania skutkom zmian klimatu. Dołączyło do niego 196 państw, w tym największe światowe gospodarki na czele ze Stanami Zjednoczonymi oraz Chinami, czyli dwoma największymi emitentami gazów cieplarnianych na świecie. Każde z państw zadeklarowało swój wkład w redukcję emisji w celu utrzymania wzrostu temperatury globalnej poniżej 2 st. C, dążąc do nieprzekroczenia 1.5 st C, przy czym państwa gospodarek rozwiniętych miały osiągnąć całkowitą redukcję emisji szybciej niż państwa rozwijające się oraz mieć swój wkład w finansowanie tego ogromnego na skalę światową przedsięwzięcia. W tym roku mija 5 lat od tego przedsięwzięcia. Niestety zamiast cieszyć się z sukcesów, mamy mało powodów do świętowania. W ciągu ostatnich pięciu lat emisje nadal rosły, a obietnice naszych rządów dotyczące walki z kryzysem klimatycznym nie zostały dotrzymane. NASZ CEL: Chcemy wykorzystać tą rocznicę, aby zwrócić się do naszego rządu o podjęcie natychmiastowych decyzji, które zapewnią nam wszystkim bezpieczeństwo i godne warunki do życia w przyszłości. Polska bowiem nadal, jako jedyne państwo członkowskie UE, nie zobowiązała się do osiągnięcia neutralności klimatycznej do 2050, do tej pory nie ogłosiła także daty odejścia od węgla, zaś plany rządu, zmierzające do utrzymywania wydobycia węgla w Polsce do 2049 roku coraz bardziej oddalają nas od celu Porozumienia Paryskiego. JAK DZIAŁAĆ? Zachęcamy więc wszystkich, aby wspólnie z "Rodzicami dla Klimatu" przypomnieć polskim przedstawicielom rządu, politykom, posłom i senatorom o postanowieniach, do których zobowiązali się w Paryżu i potem ratyfikując umowę w polskim Sejmie. Wyślijmy jak najwięcej pocztówek, do naszych polityków, decydentów i liderów politycznych przed dniem 12 grudnia, aby przypomnieć im o ich odpowiedzialności za podjęcie działań już TERAZ. Trzy z nich, zapełnione Waszymi życzeniami przedstawiciele "Rodziców dla Klimatu" przekażą osobiście Premierowi RP, Ministrowi Klimatu i Środowiska oraz Prezydentowi w dniu 9 grudnia. #MakeParisReal #PorozumienieParyskieTeraz #FightFor1point5 MATERIAŁY Link do pobrania pocztówki (także sam obrazek do wysyłki w formie maila) znajdziesz tu: https://parentsforfuture.org/fifth_anniversary. Przykładowe życzenia: Chciał/a/bym żyć w bezpiecznym świecie, bez coraz częstszych/ silniejszych katastrof naturalnych. Życzę wam, politykom, odwagi w działaniach na rzecz ochrony naszego środowiska. Obyście zapisali się na kartach historii, jako ci, którzy popchnęli nasz kraj ku lepszej przyszłości. Nie chcę wciąż martwić się o przyszłość swoich dzieci. Życzę determinacji i siły w realizacji jednego z najważniejszych porozumień w historii ludzkości - Porozumienia Paryskiego.

Przeciwko trzem młodym kobietom z Oleśnicy: rzeczniczce prasowej Ostrej Zieleni - Laurze Kwoczale (tegorocznej maturzystce), Rience Kasperowicz z Partii Razem oraz Barbarze Kowiel, skierowano zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa z art. 165 par. 1 kk w związku z protestem Strajku Kobiet w Oleśnicy. Kobietom grozi w tej sprawie bezwzględna kara więzienia od 6 miesięcy do 8 lat. Zostały w tej sprawie wezwane na Komendę Powiatową Policji w Oleśnicy w dniu 07.12.2020 r. w charakterze świadka. Jednak nie mamy tu wątpliwości, że Policja stosuje wybieg, polegający na próbie pozbawienia ich prawa do odmowy zeznań. Po ich złożeniu zostaną im najprawdopodobniej postawione zarzuty. W naszej ocenie działanie to jest ukierunkowane na zastraszenie młodych ludzi, w szczególności z mniejszych miast. Co istotne, zgodnie z prawem organizacja zgromadzeń spontanicznych jest dopuszczalna, a ustanowione rozporządzeniem ograniczenia w prawie do zgromadzeń - nieskuteczne. Policja wraz z Prokuraturą są jednak zdeterminowane, aby szczególnie takich młodych ludzi ścigać i karać dla przykładu. Polecenie polityczne sformułował w tym zakresie Wicepremier Jarosław Kaczyński. Z kolei Minister Sprawiedliwości Zbigniew Ziobro, za pośrednictwem podległych mu prokuratur oraz rzeczników dyscypliny, wywiera presję na sędziów i prokuratorów, szczególnie w mniejszych ośrodkach, aby sprawy polityczne rozstrzygać zgodnie z interesem Prawa i Sprawiedliwości. Działania organów wymiaru sprawiedliwości w tej sprawie mają charakter politycznych represji, które przypominają najgorsze czasy dyktatury PRL. Wówczas do walki z demokratyczną opozycją używano przepisów kodeksu karnego o „osłabianiu władzy ludowej”. Dzisiaj rząd Rzeczypospolitej wykorzystuje pandemię do zaprowadzania dyktatury i wtrącania do więzienia niepokornych młodych obywatelek. Działanie Ministra Ziobry i podległych mu politycznych prokuratorów jest podwójnie haniebne: wybierają jako ofiary młode kobiety, uczennicę, z mniejszej miejscowości, licząc, że w ten sposób uda im się łatwiej doprowadzić je do skazania oraz zastraszenia lokalnych społeczności. Jest to działanie tchórzliwe i niegodne sprawowanych przez Ziobrę urzędów. Apelujemy do wszystkich policjantek i policjantów, prokuratorek i prokuratorów, sędzi i sędziów: nie pozwólcie, aby dyrektywy z Nowogrodzkiej przekształciły Was w politycznych oprawców! Stańcie w prawdzie, działajcie w zgodzie ze złożonym Polsce ślubowaniem! Ta władza minie, jak każda inna. Skaza na honorze pozostaje na całe życie! Żądamy natychmiastowego zaprzestania stosowania represji politycznych wobec pokojowo protestujących kobiet! Prawo do protestu jest niezbywalnym, fundamentalnym prawem każdej Polki i każdego Polaka! Podpisano: https://partiazieloni.pl/list-otwarty-stop-represjom-politycznym-wobec-protestujacych/

Od 22 października 2020 roku setki tysięcy osób w całej Polsce protestuje, poruszone decyzją politycznie obsadzonego Trybunału Konstytucyjnego, która jeszcze bardziej ogranicza dostęp do aborcji w Polsce. Rząd zwleka z wdrożeniem tej decyzji, ale protesty trwają dalej. Teraz celem protestów jest obalenie rządu prawicowego PiS, który rządzi od 2015 roku, a którego działania prowadzą do katastrofalnych skutków, dla Polski i Europy. Since 22 October 2020, hundreds of thousands of people across Poland have been protesting, moved by the decision of the politically-managed Constitutional Court, which further restricts access to abortion in Poland. The government is delaying the implementation of this decision, but the protests continue. The aim of the protests is now to overthrow the right-wing Law and Justice (PiS) government, which has been in power since 2015 and whose actions lead to catastrophic consequences, for Poland and Europe.

Szanowni Państwo, jako uczennice i uczniowie klas maturalnych wyrażamy głęboki niepokój w związku z brakiem jasnego stanowiska oraz podjętych decyzji dotyczących egzaminu maturalnego. Wszyscy pamiętamy chaos wywołany nagłym przejściem na zdalny tryb nauczania. Budził on lęk i niepokój wśród naszych starszych koleżanek oraz kolegów, którzy w tym roku przystąpili do egzaminu maturalnego. Co gorsza - pozostawali oni w niewiedzy, aż do ostatnich dni przed maturą. Nie chcemy znaleźć się w takiej samej sytuacji! Na dziś wiemy tylko, że egzamin z matematyki zostanie okrojony o jedno zadanie, a także zniesiony zostanie obowiązek zdawania minimum jednego przedmiotu w wymiarze rozszerzonym - co nie jest rzeczywistym ułatwieniem, gdyż większość z nas wybiera się na uczelnie wyższe, które mają wpisany dane rozszerzenie w kryteria rekrutacji. Przypomnijmy jednak, że nasz rocznik przeszedł sporo - w 2019 roku miał miejsce Strajk Nauczycielski, do którego nauczycielki i nauczyciele - jak każda grupa zawodowa - mieli prawo. Kilka miesięcy temu, w trakcie drugiego semestru, po pierwszych przypadkach zakażenia koronawirusem zamknięto szkoły - zostaliśmy rzuceni na głęboką wodę, gdyż nikt z nas nie był przygotowany do przejścia na nauczanie zdalne. Ci z nas, którzy nie mieli warunków do uczestniczenia w lekcjach online, po prostu znikali z systemu. Nagły zakup sprzętu był dla wielu rodziców niemożliwy. W związku z tym, samorządy oraz szkoły przystąpiły do działania, wypożyczając uczennicom i uczniom znajdującym się w gorszej sytuacji finansowej potrzebne urządzenia. Warto jednak wspomnieć, że były to przypadki nieliczne - część z nas mieszka także na obszarach wiejskich, w których niejednokrotnie trudno chociażby o stabilne połączenie internetowe. Teraz - w klasie maturalnej - mieliśmy szansę na powrót do szkoły. Powrót niezwykle krótki, który sprawił, że jedyne, co byliśmy w stanie zrobić, to na nowo przystosować się do fizycznego uczestnictwa w lekcjach i nadrobić ewentualne zaległości. Obserwując kolejne wzrosty zachorowań, byliśmy bardziej niepewni sytuacji, w jakiej się znaleźliśmy niż skupieni na pozyskiwaniu wiedzy. Teraz ponownie znaleźliśmy się w swoich czterech ścianach. Ponownie siedzimy przed monitorami naszych komputerów czy laptopów. Być może już nieco bardziej przyzwyczajeni, jednak dalej niepewni. Niepewni swojej najbliższej przyszłości, która zaważy na naszych dalszych losach. Nie wiemy, co z materiałem, na którego powtórkę czy szlifowanie nie mieliśmy czasu, a zapewne znalazł się w już przygotowanych dla nas arkuszach maturalnych. Nie wiemy, co z częścią ustną egzaminu, do którego nie wiedzieliśmy, ale i również nie mieliśmy czasu się przygotować - bo nikt z nas nie ma pojęcia, czy się odbędzie. Nie wiemy, jak mamy sobie poradzić z wszelkimi brakami, kiedy nasze nauczycielki i nauczyciele również chcą poświęcić czas swoim rodzinom, a nie tylko nadrabiać z nami materiał w ramach nadgodzin. Wielu z nas nie stać na korepetycje, a osoby, do których uczęszczaliśmy dotychczas nie zawsze udzielają ich online. Apelujemy o jak najszybsze decyzje dotyczące naszych egzaminów! Apelujemy o dialog z nami, maturzystkami i maturzystami, kadrą nauczycielską, egzaminatorkami i egzaminatorami oraz organizacjami pozarządowymi działającymi na rzecz szkół oraz praw uczniowskich w celu wypracowania odpowiednich dla naszej sytuacji rozwiązań. Apelujemy o zrozumienie i gotowość do podjęcia decyzji dla dobra nas wszystkich!

UZASADNIENIE Konstytucja RP stanowi o niezależności państwa oraz kościoła. Niezależność ta w ostatnich latach jest mocno zachwiana, szczególnie przez władze centralne naszego państwa, jak i przez kościół. W ubiegłym tygodniu byliśmy wszyscy świadkami ujawnienia nowych wiadomości na temat przypadków tuszowania przypadków pedofilii zarówno w Polsce, jak i na Świecie, także przy udziale Jana Pawła II i jego sekretarza, obecnie kardynała Stanisława Dziwisza. Nie przytaczając argumentów publicystycznych, czy opierając się na materiałach dziennikarskich, zwracamy Panu uwagę na publiczny i oficjalny, rządowy Raport Państwa Watykan: “REPORT ON THE HOLY SEE’S INSTITUTIONAL KNOWLEDGE AND DECISION-MAKING RELATED TO FORMER CARDINAL THEODORE EDGAR MCCARRICK” (http://www.vatican.va/resources/resources_rapporto-card-mccarrick_20201110_en.pdf), w którym jednoznacznie stwierdzono, że Jan Paweł II już w roku 1999 wiedział od kardynała O’Connor’a, że ksiądz McCarrick dopuszczał się przestępstw w świetle prawa kanonicznego (Raport s. 7). W Raporcie stwierdzono, że w Watykanie panowała wiedza o poważniejszych zarzutach, w świetle chociażby listów z lat 1992-1993 będących w posiadaniu Watykanu, w których zawarto zarzuty wobec McCarricka o czyny pedofilskie, także w postaci świadectw. Mimo tych dokumentów, Jan Paweł II zlecił badanie tej sprawy, która nie została do końca wyjaśniona (Raport s. 8 “three of the four American bishops provided inaccurate and incomplete information”). Wobec tego przyszłość McCarricka miała dotyczyć przeniesienia go w mniej eksponowane kościelne i politycznie stanowisko. Mimo tych wiadomości (potwierdzonych w Raporcie), o których był informowany Jan Paweł II, za namowami bliskich współpracowników, także Stanisława Dziwisza (którego rola jest co najmniej dwuznaczna w tej historii z uwagi na doniesienia medialne) papież mianował McCarricka arcybiskupem Waszyngtonu. Jak się skończyła historia tego hierarchy? Doskonale ją znamy z przekazów medialnych oraz ze wspomnianego Raportu: został on usunięty ze stanu duchownego, a obecnie przebywa w USA w odosobnieniu czekając na procesy świeckie- pozwy osób pokrzywdzonych zostały złożone do sądów w USA wraz z wynikami śledztwa prowadzonego przez Watykan. Co najbardziej uderza w Raporcie? Wcale nie łatwowierność czy naiwność Jana Pawła II w odniesieniu do MCCarricka, a nie wyjaśnienie sprawy, tuszowanie jej, przymykanie oczu na poczynania prominentnych przedstawicieli Watykanu i kościoła na świecie. Sam Raport stwierdza, że “przymykanie oczu” ze strony Jana Pawła II trwało mimo ostrzeżeń od kardynała O’Connor’a. To Jan Paweł II wysłał kardynała Sodano do Nowego Jorku we wrześniu 2000 roku z okazji posiedzenia Organizacji Narodów Zjednoczonych: “Cardinal Sodano reported to McCarrick that the Holy Father had told him before his departure for New York, “‘Tell McCarrick that I believe what he said and I am still a friend.’” Sodano did not mention anything about a prospective transfer to Washington.” (Raport s. 186). Te słowa świadczą o tuszowaniu sprawy pedofilii w kościele w USA. Z tez Raportu można dojść do wniosku, że pedofilia w kościele to jest nie tylko problem kościoła, ale problem związanej z siatką pedofilów działającej na świecie, w której uwikłani są najwyżsi przedstawiciele kościoła. Historia pewnie dojdzie prędzej czy później do tego, czy rezygnacja papieża Benedykta XVI była powodem walki z tą mafią. Taka postać jak Jan Paweł II ma za pewne zasługi na wielu polach działalności politycznej i społecznej, ale ostatnie oficjalne dokumenty Watykanu kładą cień na nieskazitelnej osobie papieża. Tym samym zasadne jest, aby osoba, która nie ścigała mimo posiadanych wiadomości pedofila, a dodatkowo wynosiła go do kolejnych godności kościelnych, nadając dodatkowe przywileje i przyznając wpływy, nie może być patronem szkoły podstawowej. Tym bardziej, że McCarricka dopuszczał się czynności pedofilskich wobec właśnie takich małoletnich dzieci- co wykazało śledztwo Watykanu. Nazywanie ulic imieniem zmarłego papieża, również nie świadczy ze strony Miasta o empatii wobec ofiar pedofila, które wynosił do godności kościelnych papież. Wystarczającym do upamiętnienia pozostałych zasług papieża powinien być w naszym mieście pomnik, znajdujący się przed łódzką katedrą, będący w dyspozycji Archidiecezji, oraz tablica pamiątkowa na fasadzie siedziby Urzędu Miasta Łodzi przy ul. Piotrkowskiej 104. Lekcje religii powinny odbywać się na pierwszej i ostatniej godzinie lekcyjnej w placówkach oświatowych zarządzanych przez Miasto Łódź, celem wyrównania statusu uczniów chodzących, jak i nie uczęszczających na zajęcia z religii.

Pracownicy i pracownice mediów, tak prywatnych jak i publicznych, o dużym lub lokalnym zasięgu, są niezbędnymi elementami sprawowania kontroli obywatelskiej nad władzami państwa i podległymi im służbami. By skutecznie relacjonować wydarzenia zmuszeni jesteśmy przebywać w miejscach i okolicznościach, których widzowie, czytelnicy i słuchacze powinni unikać. Policja, według wszelkich, demokratycznych norm winna jest nam wówczas sprzyjać i ochraniać, a nie bić i przepędzać. Dochowanie tych standardów jest warunkiem przynależności naszego kraju do struktur wolnego świata.