• Oddajcie nam dworzec!
    Konkurs architektoniczny pełni niezwykle istotną funkcję - ma pomóc wyłonić najlepszą koncepcję lub na najlepszy projekt architektoniczny zagospodarowania danego terenu lub danego obiektu. Lata klinczu dotyczącego nowego budynku poznańskiego dworca pozwalają założyć, że taka forma wypowiedzi ekspertek i ekspertów jest po prostu niezbędna. Z tym zdaniem zgadza się Stowarzyszenie Architektów Polskich, które opublikowało list dotyczący planowanego pominięcia konkursu. Pada w nim niezwykle trafne zdanie, że “dzisiejsza forma budynku dworca kolejowego Poznań Główny jest idealnym dowodem na to, do czego prowadzi droga na skróty”. Architekci i architektki przypominają też, że “projekty budynków infrastrukturalnych, jakimi są dworce kolejowe, wymagają dokładnych przygotowań, odpowiedniego programu funkcjonalnego, uwzględnienia złożonych wymagań projektowania uniwersalnego, ale przede wszystkim wizji”. Żadnej z tych cech nie będą miały rozwiązania wypracowane bez dialogu. Uzasadnieniem braku konkursu architektonicznego ma być czas - bez konkursu nowy budynek miałby powstać szybciej. Ale poznański węzeł kolejowy żyje z tzw. chlebakiem już od 2013 roku. W 2019 r. obiecywano, że dworzec powstanie w 2022/2023 roku i dobiegający powoli końca 2022 rok nie wróży spełnienia tej obietnicy. Kolejny rok bez realnego dworca jest wprawdzie uciążliwy, ale dużo bardziej uciążliwe będą lata funkcjonowania z kolejną atrapą dworca, która będzie wynikiem rezygnacji z konkursu i braku wystarczającego udziału ekspertów i ekspertek oraz społeczeństwa.
    750 z 800 Podpisy
    Utworzył(a) Franek Sterczewski Picture
  • (Z)mierz informację!
    Od kilku lat obserwujemy w przestrzeni publicznej przybierającą na sile falę dezinformacji. Ze względu na swój uniwersalny charakter przestrzenią, w której jest to szczególnie widoczne, staje się internet. Fałszywe treści dotyczą wielu tematów z naszego życia. Pandemia COVID-19, bezpieczeństwo szczepień, przebieg wojny w Ukrainie, propaganda rosyjska dotycząca zarówno Polaków, jak i uchodźców, to tylko przykłady problemów, które wykorzystywane są do manipulowania naszym społeczeństwem przez różne grupy interesu. Szkoła, jaką znamy, nie musiała nigdy odpowiadać na tego rodzaju wyzwanie w tej skali w cyfrowej rzeczywistości. Brakuje nam narzędzi, dzięki którym moglibyśmy rozpoznać dezinformację i propagandę. Potrzebujemy ich, by jasno opierać się im i świadomie podejmować decyzje, tak ważne dla nas, jako jednostek i dla całego kraju. Uważamy, że kluczowym jest, by wyposażyć całe społeczeństwo, a szczególnie młode pokolenie, w wiedzę potrzebną do obrony przed manipulacją i dezinformacją. Potrzebujemy narzędzi, które pozwolą odróżnić wiedzę przekazywaną przez autorytety i naukę od poglądów głoszonych przez podmioty cynicznie wykorzystujące powszechny i zrozumiały strach przed nieznanym. Uważamy, że jest to najwyższy czas, by zacząć mówić o problemie głośno i otwarcie. Dezinformacja, jak widać w ostatnich latach, nie znika, ale zmienia kształt. Wykorzystuje nowe metody i techniki manipulacyjne, by wpłynąć na nas i wyrządzić szkodę społeczną. Edukacja medialna oraz edukacja o dezinformacji to złożone tematy, które w sposób całościowy powinny być włączone w program nauczania na różnym etapie rozwoju uczniów. Chociaż już teraz część kluczowych elementów wiedzy potrzebnych do rozpoznawania dezinformacji znajdziemy w podstawie programowej, to wciąż brakuje nam podejścia całościowego. Na języku polskim jeszcze na poziomie szkoły podstawowej powinniśmy móc rozmawiać o technikach manipulacyjnych, zabiegach retorycznych i erystycznych wykorzystywanych przy dezinformacji, a nie tylko o rozróżnianiu faktów od opinii. Lekcje informatyki czy technologii informacyjnej mogłyby uwzględniać wiedzę o metodach rozpoznawania przerobionych zdjęć lub filmów pokazujących fikcyjną rzeczywistość. Moglibyśmy uczyć (się), jak rozpoznawać fałszywe konta w mediach społecznościowych lub boty. Wiedza o Społeczeństwie (a obecnie również Historia i Teraźniejszość) tworzy natomiast doskonałą przestrzeń do poszerzonej dyskusji na temat szerszego zjawiska, jakim jest dezinformacja, a także reklamy politycznej, wojny informacyjnej ze strony obcych państw i prób wpływania na decyzje wyborcze. Dostrzegamy i doceniamy uwzględnienie pojęć dezinformacji i manipulacji na poziomie szkół średnich, uważamy jednak, że nauka o tych zjawiskach powinna zaczynać się wcześniej. Potrzebujemy pogłębionej dyskusji o tym, w jaki sposób uczyć o dezinformacji. Na jakich etapach edukacji wprowadzać jakiego rodzaju treści i jakie umiejętności kształtować. Możliwości jest tak dużo, jak problemów. Czas najwyższy zacząć działać. We współpracy z Landeckr Democracy Foundation i Humanity in Action, będziemy działać, aby włączyć do szkolnej podstawy programowej elementy edukacji medialnej i rozpoznawania dezinformacji. Petycję wspierają: Humanity in Action FakeNews.pl, Fundacja Przeciwdziałamy Dezinformacji Centrum Cyfrowe Stowarzyszenie Pravda Media Check Fundacja Dbam o Mój Z@sięg Polsko-Japońska Akademia Technik Komputerowych
    1 966 z 2 000 Podpisy
    Utworzył(a) Magdalena Wilczyńska
  • Nie dla wykluczenia komunikacyjnego Ulrychowa
    1. Ostatnia proponowana zmiana trasy linii 190 bez dodatkowych zmian sprawi, że mieszkańcy Ulrychowa będą mogli dojeżdżać do metra tylko autobusem 129 kursującym co 30 minut. 2. Dla wielu tysięcy mieszkańców 167 to była bardzo ważna, bo jedyna, linia łącząca z Ochotą i Mokotowem. Zmiany wprowadzone wraz z otwarciem metra na Bemowo utrudniły komunikację w tym kierunku. Proponowana tu korekta ma na celu dostosowanie nowej trasy do rzeczywistych potrzeb mieszkańców i zlikwidowanie powielania trasy metra. Linia 167 powinna zapewniać bezpośredni dojazd z Ulrychowa do: linii tramwajowej w ulicy Wolskiej oraz do nowo budowanej linii w Kasprzaka, linii kolejowej i stacji PKP Wola, Dworca Zachodniego, Ochoty i Mokotowa. Bez tego połączenia mieszkańcy będą mogli wyjechać ze swojej okolicy tylko w jednym kierunku - w stronę Górczewskiej. Jeśli komunikacja miejska nie będzie służyła mieszkańcom, to oni nie będą z niej korzystać, przesiadając się na środki transportu indywidualnego, w większości samochody, a jest to sprzeczne z deklarowanym przez władze Warszawy kierunkiem zmian.
    517 z 600 Podpisy
    Utworzył(a) Anna Szczerbak
  • Nie koś kultury!
    OBCINANIE TRAWNIKÓW wpływa na zasoby wodne obszaru, redukuje biomasę korzeni, uniemożliwia proces kwitnienia niektórych roślin i przyczynia się do zmniejszenia populacji owadów. OBCINANIE BUDŻETU NA KULTURĘ wpływa na zasoby miasta, redukuje kreatywność jednostki, uniemożliwia proces rozwoju mieszkańców i przyczynia się do zmniejszenia populacji artystów. Podpisując tę petycję masz wpływ na to czy miasto Tarnów odzyska swoje artystyczne oblicze oraz wesprzesz wszystkie tarnowskie instytucje kultury i ich pracowników m.in. aktorów teatru im. Ludwika Solskiego. - Rozwijając kulturę zwiększamy szansę, że turystyka Tarnowa ponownie odżyje. Więcej festiwali, wystaw, spektakli, koncertów to lepsza atrakcyjność miasta. - Kultura chroni i daje dostęp do przekazów przodków, ich mądrości, poszerzonej świadomości, do której ludzkość dochodziła wiekami. Przyczynia się do rozwoju indywidualnej tożsamości. - Spektakle, koncerty, wystawy, książki to cały bank wrażeń i przeżyć, które chętnie doświadczamy. - Instytucje kultury kształcą i rozwijają nie tylko jednostkę, ale całe grupy społeczne. Reprezentują wartości wyższe, pozwalają na kontemplację i przewartościowanie, a także na zrozumienie drugiego człowieka. Kultura to spotkanie z inną perspektywą, to szansa na lepszą komunikację. "Ponieważ kultura wydaje się marginalna, jest jednocześnie najlepszą przestrzenią eksperymentu. Już teraz jest w niej jutro. To w kulturze najwyraźniej widać, co dopiero ma nadejść, to w niej wykuwają się nowe formy indywidualnych i zbiorowych tożsamości" / MAREK KRAJEWSKI "Po co nam instytucje kultury?"
    436 z 500 Podpisy
    Utworzył(a) Natalia Zmarzły
  • Szkoła wolna od (s)HIT-u
    Uważamy, że publikacja ta nie jest podręcznikiem. Prezentuje osobiste opinie autora, nie zawiera elementów treści i grafiki charakterystycznych dla podręczników. Prezentuje też subiektywną interpretację najnowszej historii. Książka autorstwa Wojciecha Roszkowskiego zawiera także fragmenty treści bazujące na niesprawdzonych źródłach (laboratoria produkujące ludzi) i jednocześnie narusza godność osób, które przyszły na świat w wyniku procedur wspomaganego rozwoju. Książka zawiera także sformułowania wykluczające osoby o innych poglądach niż te, które wyraża sam autor, wyklucza osoby o innym kolorze skóry czy światopoglądzie, zawiera jedynie katolicką interpretację historii. Uważamy, że podręcznik autorstwa Wojciecha Roszkowskiego wydawnictwa Biały Kruk nie spełnia standardów materiału edukacyjnego, bowiem całkowicie ogranicza realizację istotnych celów edukacyjnych, czyli możliwości samodzielnego formułowania przez młode osoby poglądów i zdobywania wiedzy w oparciu o fakty, a nie opinie. Informacje o decyzjach szkół w kwestii niewybierania podręcznika do HIT-u są oznaczane na mapie „Szkoły wolne od (s)HiTu” https://wolnaszkola.org/mapa __________ Dołącz do naszej akcji. Podpisz i prześlij apel do szkoły, do które chodzą Twoje dzieci, do szkoły której jesteś absolwentem lub absolwentką lub po prostu takiej, która znajduje się w Twojej okolicy. Razem sprawmy, że wszystkie szkoły w Polsce odrzucą skandaliczny podręcznik i we wrześniu młodzież trafi do szkół bezpiecznych i wolnych od (s)HiTu. Jeśli chcesz doręczyć apel do szkoły lub dodać szkołę do mapy „Szkoły wolne od (s)HiTu”, zgłoś się tutaj: http://akcja.link/szkoly-wolne-od-shitu —------------- Kampania wysyłania listów do szkół jest realizowana w ramach projektu "Wzmocnienie potencjału aktywistek/aktywistów poprzez naukę kampaniowania online". Projekt realizowany jest przez Akcję Demokrację z dotacji programu Aktywni Obywatele – Fundusz Krajowy finansowanego przez Islandię, Liechtenstein i Norwegię w ramach Funduszy EOG. Akcja Demokracja ani operator programu nie ponosi odpowiedzialności za treści ani działania podejmowane w ramach wspieranej kampanii. #AktywniObywatele #AkcjaDemokracja
    7 887 z 8 000 Podpisy
    Utworzył(a) Wolna Szkoła Picture
  • STOP podwyżkom cen biletów w Górnośląsko-Zagłębiowskiej Metropolii!
    W dobie rosnących kosztów życia i lawinowego przyrostu osób będących w kryzysie finansowym, podwyżka cen biletów komunikacji publicznej jest działaniem na szkodę społeczną. Pragniemy również nadmienić, że to nie pierwsza taka podwyżka w tym roku. W kwietniu br. znacząco podniesiono ceny biletów metropolitalnych – długookresowych biletów łączonych z koleją. Nie zgadzamy się na kolejne obciążenia dla mieszkańców i mieszkanek Górnośląsko-Zagłębiowskiej Metropolii. System komunikacji publicznej, którego ZTM jest organizatorem, jest wykorzystywany przez nas, by dojeżdżać do pracy, do lekarza, na uczelnię oraz innych fundamentalnych potrzeb życiowych. Zwiększenie kwoty wydawanej na transport będzie ogromnym ciosem dla portfeli rzeszy mieszkańców i mieszkanek aglomeracji. Transport, co wynika wprost z Ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (Dz. U. 1990 Nr 16 poz. 95), jest naszym prawem, a nie towarem. Podwyżka cen biletów jednorazowych, a także kar za ich brak, w żaden sposób nie zrekompensuje braków w ZTMowej kasie. Inflacja, wysokie ceny paliwa i wzrost kosztów obsługi transportu są jedynie wymówką, by zwiększyć ceny w myśl zasady, że produkt jest tyle wart, ile konsumenci są w stanie za niego zapłacić. Nie godzimy się na takie podejście. Pragniemy również zauważyć, że tego typu działania są skrajnie szkodliwe, nieracjonalne i nieodpowiedzialne w dobie kryzysu klimatycznego i środowiskowego, który jest spowodowany spalaniem paliw kopalnych, także w silnikach samochodów osobowych. W jaki sposób mamy przekonać ludzi do przesiadki z transportu indywidualnego na zbiorowy, gdy koszty podróży są (lub będą) porównywalne? Podwyżki cen biletów uderzą w tych, którzy w najmniejszym stopniu przyczyniają się do wyżej wzmiankowanych kryzysów. Bez dobrze zorganizowanej, inkluzywnej i dostępnej zrównoważonej mobilności trudno będzie nam radzić sobie z mitygacją i adaptacją do zmian klimatycznych. Podwyżki cen biletów to krok wstecz. Rozumiemy, że potrzebne jest zwiększenie nakładów na komunikację metropolitalną, jednak nie chcemy, by odbywało się to naszym kosztem. Same wpływy z biletów pokrywają mniej niż ⅓ kosztów organizacji transportu. Gminy płacące składki na ZTM mają szereg możliwości pozyskania dodatkowych funduszy tak, by możliwa była dobra organizacja transportu publicznego bez podnoszenia cen biletów. Wielu niezależnych ekspertów wskazuje, że najbardziej efektywną metodą finansowania komunikacji zbiorowej jest skorelowanie jej budżetu z odpowiednio dobranymi opłatami za parkowanie dla indywidualnego ruchu samochodowego czy dodatkowe podatki dla najbardziej emisyjnych pojazdów. Należy wyjść poza schemat przerzucania kosztów na pasażerów oraz pasażerki i poszukać bardziej racjonalnego rozwiązania. W przeciwnym razie czynione starania, które mają na celu przyciągnięcie pasażerów do ZTM, spełzną na niczym. Jeszcze raz gorąco apelujemy o porzucenie pomysłu podwyżki cen biletów jednorazowych i znalezienie innych form finansowania. Jeśli do tego czasu plan podwyżki cen biletów nie zostanie wstrzymany, powtórzymy swój postulat podczas zgromadzenia publicznego, które odbędzie się w poniedziałek 22 sierpnia 2022 r. o godz. 14.30 pod siedzibą Zarządu Transportu Metropolitalnego przy ul. Barbary 21 a w Katowicach. Z poważaniem, mieszkańcy i mieszkanki GZM oraz Śląski Ruch Klimatyczny
    461 z 500 Podpisy
    Utworzył(a) Śląski Ruch Klimatyczny Picture
  • Protestujemy! Szkoła nie może stać się placówką quasi-resocjalizacyjną.
    Dlaczego ta ustawa jest zła? - Po pierwsze, ustala wiek odpowiedzialności dziecka za demoralizację na 10 lat, co jest sprzeczne ze współczesną wiedzą psychologiczną, medyczną i pedagogiczną. Oznacza to w praktyce, że 10-letnie dziecko będzie stawało przed sądem, który będzie mógł umieścić je w placówce resocjalizacyjnej razem z 17-18 latkami i 10-latek będzie tam mógł przebywać aż do uzyskania pełnoletności. - Po drugie, ustawa utrzymuje umożliwienie stosowania wobec dzieci i młodzieży w placówkach resocjalizacyjnych środki przymusu bezpośredniego, tj. siły fizycznej, kajdanek, pasów bezpieczeństwa, karnych izolatek. - Po trzecie, ustawa w Art. 4 par.4 przenosi na wszystkich dyrektorów polskich szkół podstawowych i średnich dotychczasowe obowiązki sędziów sądów powszechnych, w zakresie określania przejawów demoralizacji i czynów karalnych, a przede wszystkim stosowania kar (w ustawie nazywanych środkami wychowawczymi). Są to kary do tej pory zarezerwowanych wyłącznie dla sądów, w postaci: pouczenia, ostrzeżenia ustnego, ostrzeżenia na piśmie, przeproszenia pokrzywdzonego, przywrócenia stanu poprzedniego, wykonania określonych prac porządkowych na rzecz szkoły. Wejście w życie zapisów Art. par. 4. Ustawy o wspieraniu i resocjalizacji nieletnich, która przenosi częściową odpowiedzialność za losy nieletnich z aparatu sądownictwa na dyrektorów szkół powszechnych, jest zabiegiem niezrozumiałym i szkodliwym społecznie. Zapisy ustawy dają formalną możliwość dyrektorowi szkoły posługiwania się rejestrem kar, które do tej pory były zastrzeżone wyłącznie dla sądu rodzinnego, przenosząc niejako na dyrektora i szkołę odpowiedzialność z niezwiązane z edukacją formy zachowania ucznia. Jednocześnie treść paragrafu 4 wskazuje, że dyrektor szkoły ma potrafić trafnie zdiagnozować przejawy demoralizacji uczniów oraz mieć rozeznanie w kodeksowych rejestrach czynów karalnych w celu odpowiedniego ukarania ucznia. Ta kuriozalna sytuacja może zmienić oblicze polskiej oświaty: z edukacyjno-rozwojowego na karno-piętnujące. Nie ma ono nic wspólnego z wychowawczą funkcją szkoły, która polega na znoszeniu barier w rozwoju osobowym i społecznym uczniów oraz praktycznym uczeniu ich między innymi takich wartości i postaw jak współdziałanie, solidarność, wzajemna pomoc czy opiekuńczość. Wprowadzanie do życia szkoły sformalizowanych kar do tej pory zarezerwowanych dla jurysdykcji sądów, niewątpliwie zaowocuje zwiększeniem poziomu wykluczenia społecznego i stygmatyzacji dzieci i młodzieży w systemie edukacyjnym. Trudno również zgodzić się z pojęciem karania pod postacią prac porządkowych, które powinny być naturalny sposobem wychowawczego doświadczania przez uczniów edukacji prospołecznej i proekologicznej, a nie pracą „za karę”, co proponują autorzy omawianej ustawy. Praca za karę była jednym z narzędzi aparatu PRL-u, ale teraz znowu sięgnięto do tego skompromitowanego narzędzia pseudo wychowawczego. Zapisy zawarte w Art. 4. Par. 4 ustawy o wspieraniu i resocjalizacji nieletnich próbują czynić ze szkoły placówkę quasi-resocjalizacyjną. My, niżej podpisani, stanowczo protestujemy przeciwko wprowadzeniu ustawy o wspieraniu i resocjalizacji nieletnich w życie! Inicjatorzy i inicjatorki apelu: prof. Marek Konopczyński, dr hab. Małgorzata Michel, prof. Mirosława Dziemianowicz, Zofia Grudzińska, Alicja Pacewicz.
    3 378 z 4 000 Podpisy
    Utworzył(a) iga kazimierczyk Picture
  • Petycja o utworzenie przejścia dla pieszych w Piaskach k. Jędrzejowa
    Od strony Jędrzejowa bezpieczne dotarcie do budynków i ścieżki rekreacyjnej po jednej ze stron DK78 w Piaskach jest utrudnione. Ruch na drodze często uniemożliwia przekroczenie ulicy. Najbliższe przejścia są dość odległe lub dojście wymaga okrążania zabudowań - gdzie fragmentarycznie również brakuje chodników. Szczególnie istotne jest problematyczne dotarcie do ścieżki rekreacyjnej, która staje się mniej dostępna dla mieszkańców. Najważniejsze jest jednak bezpieczeństwo i utworzenie przejścia dla pieszych znacznie by je poprawiło. Chcemy wnioskować do Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad - Oddziału w Kielcach o utworzenie przejścia w Piaskach przy posesjach 14-21, które połączy wybudowane chodniki po obu stronach. Aby wesprzeć rozpatrzenie wniosku kierowanego do GDDKiA, zbieramy podpisy pod petycją w sprawie utworzenia przejścia dla pieszych. Zaangażowanie społeczne pokaże, że sprawa ma szerokie poparcie.
    3 z 100 Podpisy
    Utworzył(a) Tomasz Sze.
  • Cofnięcie podwyżek cen biletów w Kolejach Śląskich
    Utrzymywanie wysokiej jakości przewozów transportu publicznego powinno leżeć w centrum zainteresowania zarówno każdego samorządu, jak i władz centralnych – w obliczu katastrofy klimatycznej i wobec rosnącego zakorkowania śląskich miast stawianie na transport zbiorowy to już nie alternatywa, lecz konieczność. By kolej stała się realnym rozwiązaniem problemów komunikacyjnych, przejazdy nią muszą być wygodne i atrakcyjne. Dotyczy to zarówno cen, jak i siatki połączeń. Transport kolejowy to usługa publiczna, na którą składamy się płacąc podatki. Jesteśmy przekonani, że budżetem można zarządzać w taki sposób, by nie przerzucać kosztów wspólnotowych rozwiązań na barki obywateli. Nie zgadzamy się na szukanie oszczędności kosztem najsłabszych i kosztem ekologii. Transport publiczny to przyszłość i wierzymy, że musi być dobry, tani i dostępny dla każdego. Zachęcamy do poparcia naszej petycji!
    352 z 400 Podpisy
    Utworzył(a) Maciej Konieczny Picture
  • PRZEłam nieMOC w szkole!
    Celem naszej kampanii jest upowszechnienie wiedzy wśród nauczycieli i nauczycielek na temat przemocy i jak na nią reagować, a przez to zapobieganie temu zjawisku w środowisku szkolnym. Chcemy szerzyć wiedzę, o tym, czym jest przemoc i jak sobie z nią radzić, a przez to włączyć nauczycieli w ochronę młodzieży w woj. pomorskim. Przemoc w szkołach jest uniwersalnym zagrożeniem. Dotyka uczniów i uczennice, którzy narażeni są na krzywdzenie ze strony rówieśników, ale również kadrę nauczycielską i innych pracowników szkoły. Specyfika działania szkół i częste zamknięcie problemów w obiegu wewnętrznym placówki sprawia, że przemoc fizyczna i psychiczna wobec nastolatków jest bagatelizowana lub zwyczajnie zbywana. Młodzież spędza w szkole około 40 godzin tygodniowo. Aż 57% nastolatków w wieku 11-17 doświadczyła przynajmniej jednej formy przemocy rówieśniczej w swoim życiu. Spośród pięciu form przemocy rówieśniczej najwięcej dzieci doświadczyło w swoim życiu przemocy fizycznej ze strony innych dzieci (42%), a następnie przemocy psychicznej (29%). Rozmowy z nauczycielami i nauczycielkami wskazują, że w sytuacji podejrzenia lub bycia świadkiem krzywdzenia dziecka ich działania były bardzo zróżnicowane i wybiórcze. Prawie 1,5 tysiąca prób samobójczych podjęły dzieci i nastolatkowie w 2021 roku. W zeszłym roku 1496 osób, mających mniej niż 18 lat, próbowało popełnić samobójstwo, w wyniku czego 127 młodych ludzi zakończyło swoje życie. To oznacza wzrost o 77 proc. w stosunku do prób i o 19 proc. w stosunku do śmierci samobójczych. Raport prezentuje alarmującą statystykę, a my pytamy – z czego ona wynika! Młodzi ludzie, którzy mieli negatywne doświadczenia w dzieciństwie – m.in. doświadczyli przemocy emocjonalnej – kilkanaście razy częściej podejmują próby samobójcze lub dokonują samookaleczeń. Brak interwencji w sytuacji zetknięcia się z krzywdzeniem dziecka ze strony nauczycieli i nauczycielek wynikał z tego, że nie widzieli takiej konieczności, brakowało im wiedzy jak zareagować, brakowało im wiary w skuteczność jakichkolwiek interwencji lub brakowało im czasu i możliwości. Byli przekonani o tym, że do tego powołane są inne osoby lub służby. Prowadzi to do sytuacji, w której kadra szkolna nie potrafi prawidłowo diagnozować, czym jest przemoc i jak interweniować, kiedy do niej doszło. Często mówią też, że w szkole nie ma wyznaczonych osób tzw. zaufania, które wspierałyby proces ujawnienia przemocy. Obecny program edukacji nie przewiduje też żadnych form prowadzenia zajęć, które mogłyby poszerzać wiedzę dot. przemocy i zadbać o bezpieczeństwo w szkołach. Każde dziecko zasługuje na szkołę wolną od przemocy! ‘’Często słyszę od innych osób, które uczą się, że doświadczyły przemocy ze strony swoich rówieśników, ale i nie tylko. Sama także doświadczyłam przemocy. Często też słyszę, że jedyne co dane osoby ze szkoły wyniosły, to choroby psychiczne. Chcę, żeby każdy nauczyciel w moim województwie umiał zareagować na przemoc. Chcę także, żeby nauczyciele i nauczycielki nie stosowali jakiekolwiek przemocy wobec osób, które się uczą.’’ – Kalina Linstaedt, uczennica liceum w Rumi. Podpisz apel i pomóż nam zadbać o bezpieczeństwo w szkołach ponadpodstawowych w województwie pomorskim. Kalina Linstaedt Magdalena Gołębiowska Kacper Zwoliński Kampania "PRZEłam nieMOC w szkole" realizowana jest w ramach projektu "Wzmocnienie potencjału aktywistek/aktywistów poprzez naukę kampaniowania online". Projekt realizowany z dotacji programu Aktywni Obywatele – Fundusz Krajowy finansowanego przez Islandię, Liechtenstein i Norwegię w ramach Funduszy EOG.
    613 z 800 Podpisy
    Utworzył(a) Kalina Linstaedt
  • Młodzież przeciwko HiT
    Szkoła – na przestrzeni lat – przyczynia się do kształtowania indywidualnego systemu wartości, kształtuje nasz światopogląd i wpływa na dorosłe życie. Nie możemy pozwolić na jej upolitycznienie i trwałe wprowadzenie indoktrynacji.
    205 z 300 Podpisy
    Utworzył(a) Bartosz Graczyk
  • Chcemy przejrzystego i przyjaznego orzecznictwa w sprawie niepełnosprawności!
    Przekonałam się na własnej skórze, jak wygląda proces orzecznictwa o stopniu niepełnosprawności i odbyłam wiele rozmów z ludźmi na ten temat. Otrzymywane w tej sprawie pisma są pisane niezrozumiałym językiem, jedna z urzędniczek powiedziała mi, że połowa petentów przynosi z tego powodu nieodpowiednią dokumentację. Otrzymałam lekki stopień niepełnosprawności na okres dwóch lat z powodu spektrum autyzmu na podstawie dziesięciominutowej rozmowy telefonicznej z urzędniczką i opinii psychiatry, który najwyraźniej uważa, że autyzm mi przejdzie. Nie należy mi się zniżka na komunikację miejską, choć sprawia mi spore problemy sensoryczne. Jednak kilka osób powiedziało mi, że z małą dokumentacją nie mam szans na nic więcej, a tak jak wiele dorosłych kobiet z późną diagnozą zostałam przeoczona przez system i tego nie nadrobię. Nie chcę tego tak zostawić. Zostałam samorzeczniczką, chcę poczuć, że mam sprawczość i wesprzeć inne osoby zagubione w procesie orzecznictwa stopnia niepełnosprawności. Kampania "Chcemy przejrzystego i przyjaznego orzecznictwa w sprawie niepełnosprawności!" realizowana jest w ramach projektu "Wzmocnienie potencjału aktywistek/aktywistów poprzez naukę kampaniowania online". Projekt realizowany z dotacji programu Aktywni Obywatele – Fundusz Krajowy finansowanego przez Islandię, Liechtenstein i Norwegię w ramach Funduszy EOG.
    3 217 z 4 000 Podpisy
    Utworzył(a) Klaudia Lewandowska