- Apele, które mogą Cię zainteresować
- Antynacjonalizm
- Czyste powietrze
- Demokracja
- Energetyka
- LGBT+
- Ochrona drzew, parków i lasów
- Ochrona zwierząt
- Odpowiedzialność biznesu
- Państwo prawa
- Polityka społeczna
- Prawa człowieka
- Prawa kobiet
- Prawa pracownicze
- Puszcza Białowieska
- Sprawiedliwość społeczna
- Środowisko
- Uchodźcy
- Więcej
-
Mieszkania dla wszystkich bez własnego mieszkaniaPotrzebujemy równej dostępności do mieszkań o niskich cenach, czynszu i kredycie. Każdy obywatel nieposiadający własnego mieszkania powinien mieć taką możliwość, żeby nie musieć płacić sztucznie wygórowanych przez deweloperów i prywatnych właścicieli, kwot. Pracujemy ciężko na kraj, a nie mamy własnych mieszkań. Niskie zarobki jeszcze bardziej ograniczają możliwość zakupu lub choćby wynajęcia mieszkania. Nawet kredyty mieszkaniowe mają wymóg wpłaty sztucznie wygórowanego wkładu własnego. Jest zbyt drogi w miesięcznej opłacie. Mocno ogranicza zakup mieszkania dla samotnych matek, młodych ludzi i emerytów i rencistów. Zaś mieszkania przyznawane przez miasta swoim wyłącznym mieszkańcom, stawiają wymagania zarobku nie za wysokiego, tak, aby pójść i dać zarobić pazernym bankom, deweloperom i prywatnym właścicielom, którzy nie zawsze są uczciwi.5 z 100 PodpisyUtworzył(a) Ewa Włodarczyk
-
Pomóż Luizie i dzieciom zostać w Polsce!Kiedy poznaliśmy Panią Luizę i czwórkę jej dzieci - Makhę, Petimę, Zaremę i Ruslana - wszyscy mieszkali w dwunastometrowym pokoju, współdzieląc mieszkanie z inną rodziną. Dzięki pomocy Fundacji Ocalenie, Pani Luiza przeprowadziła się do większego mieszkania. Pomimo problemów zdrowotnych pracuje jako kucharka i robi wszystko, by zapewnić swoim dzieciom dobre warunki do życia. Nawiązuje nowe przyjaźnie, korzysta ze wsparcia psycholożki, prawnika, asystentki rodziny i stara się zbudować życie swojej rodziny na nowo. Dzieci chodzą do szkoły, w której z roku na rok poprawiają wyniki. Znalazły przyjaciół, a nauczyciele dostrzegają ich starania. Wszyscy coraz lepiej mówią po polsku. Rodzinę dręczą jednak koszmary przeszłego życia w Czeczenii - nachodzenie przez służby, niepokojenie przez nieznanych ludzi związanych z reżimem. Największym dramatem, który ciągnął się przez ostatnie dwanaście lat, była jednak dla Pani Luizy przemoc domowa. Zaczęło się jeszcze w Czeczenii, ale także w Polsce mąż kobiety stosował ostrą przemoc wobec niej i dzieci. Zdarzało się, że był wyprowadzany z domu przez policję i aresztowany. Pani Luiza znalazła w sobie siłę, żeby podjąć walkę o siebie i dzieci. Sprawa rozwodowa jest w toku. Sytuacja jest bardzo trudna, bo krewni męża grożą, że skrzywdzą rodzinę Pani Luizy, która została w Czeczenii, jeśli tylko jej mąż zostanie tutaj skazany. Kobieta wie, że powrót do Czeczenii to śmiertelne zagrożenie dla niej i dzieci. W Czeczenii przemoc wobec kobiet jest usankcjonowana przez władze. Jak podaje raport Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka “Republika Strachu. Prawa człowieka we współczesnej Czeczenii”**, jest to zjawisko powszechne, uznawane przez zwyczajowe prawo. “W świadomości społeczeństwa rosyjskiego w całości, a na Kaukazie Północnym szczególnie, przemoc w rodzinie jest postrzegana jako sprawa prywatna, o której nikt inny nie powinien się dowiedzieć. W tym regionie nie istnieją żadne ośrodki wsparcia, gdzie kobiety doświadczające przemocy mogłyby znaleźć schronienie”. W ostatnich latach stosowanie przemocy w rodzinie stało się nawet częstsze, a autorzy raportu jako jedną z przyczyn wymieniają publiczne wypowiedzi władz, w których kobiety nazywa się własnością mężczyzny i zaleca ataki na “kobiety zepsute”. Zwyczajowe prawo mówi, że po rozwodzie kobieta musi oddać swoje dzieci rodzinie ojca. Dzieci są więc odbierane siłą, porywane, a matki są pozbawiane kontaktu z nimi. Rozwody są zresztą rzadkie, a kobiety, które się na nie decydują, również spotykają się z ostracyzmem i przemocą. Taka właśnie przyszłość czeka Panią Luizę, jej trzy córki i syna. Mimo tego, państwo polskie nie uwierzyło kobiecie i wydało decyzję nakazującą rodzinie powrót do Czeczenii. Jako świadkinie i świadkowie ich losów w ciągu ostatnich kilku lat, nie możemy na to pozwolić. Rzeczpospolita Polska powinna bronić podstawowego prawa Pani Luizy i jej dzieci: prawa do życia. Powinna stanąć po stronie prawa Makhy, Petimy, Zaremy i Ruslana do utrzymywania kontaktów z matką i wychowywania się w rodzinie bez przemocy, w bezpiecznym środowisku. Powinna chronić Panią Luizę przed przemocą, a może nawet śmiercią. Apelujemy o przyznanie Pani Luizie i jej dzieciom zgody na pobyt ze względów humanitarnych. ** https://www.hfhr.pl/wp-content/uploads/2019/01/Czeczenia-raport-COI-2019-FIN.pdf2 835 z 3 000 PodpisyUtworzył(a) Fundacja Ocalenie
-
MAŁOPOLSKA TO MÓJ DOM!Drogie i Drodzy, Hańbą jest, że w Polsce, która doświadczyła stref "Nur für Deutsche", horroru drugiej wojny i obozów, pojawiają się takie uchwały, jak ta, poparta przez 23 radnych Pis-u, ogłaszająca Małopolskę „strefą wolną od LGBT”. Jest 2021 rok, a osoby nieheteronormatywne nie mogą czuć się pełnoprawnymi obywatelkami i obywatelami Polski. Tak nie może być! Małopolska jest domem dla wszystkich, którzy chcą tutaj mieszkać i być częścią naszej lokalnej społeczności - małej Polski. Nie ma naszej zgody na dzielenie społeczeństwa w imię doraźnych korzyści politycznych. To musi się zakończyć teraz. Zbyt wielu mieszkańców i mieszkanek decyduje się opuścić nasz kraj, w którym nie mogą czuć się bezpiecznie. Mamy bardzo mało czasu! Musimy działać tu i teraz! Twój podpis wywrze presję na radnych sejmiku, możesz mieć wpływ na ich ostateczną decyzję, którą podejmą już w sierpniu. To wtedy radni Województwa Małopolskiego odpowiedzą na petycję i zebrane podpisy w sprawie uchylenia Deklaracji Nr 1/19 o "strefie wolnej od LGBT". Nie ma na co czekać, bo chodzi tu o życie ludzkie. Według raportu Kampanii Przeciw Homofobii aż 69,4% młodzieży LGBTQIAP+ w Polsce ma myśli samobójcze, a 49,6% ma objawy depresji. Nie możemy być bezczynni wobec tak porażającej rzeczywistości. Wśród wykluczonych i uciekających przed dyskryminacją są pielęgniarze, lekarki, nauczyciele oraz przedstawiciele innych społecznie niezbędnych zawodów. To właśnie Ty możesz mieć realny wpływ, podpisując się pod tym apelem do władz Małopolski. Razem budujmy otwarte i solidarne społeczeństwo. Angelika Wrona (Tęcza Po Burzy), Paulina Olszak, Krzysztof Skwara (Zorientowany Kraków) i Łukasz Kachnowicz3 546 z 4 000 PodpisyUtworzył(a) Angelika Wrona
-
Zatrzymajmy pandemię! Tak dla obowiązku szczepień na COVID-19.Dla mnóstwo osób bardzo ważne jest powstrzymanie epidemii15 z 100 PodpisyUtworzył(a) Wiola KRYSIAK
-
Szkoła obowiązkowo zaszczepiona. Podpisz apel do Ministra Czarnka!Szkoły nie są przygotowane do kolejnej fali pandemii i zarówno dyrektorzy, nauczyciele, jak i uczniowie i rodzice nie wiedzą, czego się spodziewać od września. Zaledwie jedna czwarta uczennic i uczniów w wieku 12-18 lat jest zaszczepiona. Nie daje to nie tylko pewności stabilnej, stacjonarnej edukacji, ale i grozi tym, że szkoły staną się rozsadnikiem zakażeń. Jak informują specjaliści, wirus w odmianie delta jest bardziej ekspansywny. To nie jest czas na półśrodki typu pogadanki, instruktaże higieniczne czy nawet hybrydy i edubańki. To już przechodziliśmy z bardzo różnym skutkiem. Panie Ministrze, czas nagli. Został miesiąc. Potrzebne są czyny, czyli jasna deklaracja potrzeby szczepień w szkołach, która rozbroi antyszczepionkowe fakenewsy. I przede wszystkim potrzebne są akty prawne o obowiązku szczepień i ich egzekwowanie. Panie Ministrze, niech zatriumfują cnoty Mądrości i Odwagi.24 z 100 PodpisyUtworzył(a) Paweł Nawrocki
-
Apel do Kamali Harris w obronie TVN i wolności słowa.Zwracamy się do wszystkich, którym leży na sercu demokracja i wolność słowa w Polsce o podpisanie powyższego listu do Wiceprezydent Kamali Harris.13 045 z 15 000 PodpisyUtworzył(a) Barbara Labuda
-
TAK dla skrzyneczek z podpaskami w Bielsku-Białej!W Polsce co piąta kobieta nie ma pieniędzy na zakup środków higienicznych. Blisko 50 tys. z nich każdego miesiąca staje przed wyborem: posiłek czy podpaska. To pokazuje opublikowany raport z badań na temat miesiączki w Polsce, który przeprowadzono w lutym 2020 r. na zlecenie Kulczyk Foundation przez firmę badawczą Difference. Z raportu, wynika również, że tylko 1% kobiet dotkniętych ubóstwem menstruacyjnym udało się do jakiejś instytucji w poszukiwaniu pomocy. Dlaczego tak mało? Powodem jest wstyd, który nie pozwala im głośno mówić o swoich potrzebach. Choć od kilku lat widoczne są próby odczarowania tematu ubóstwa menstruacyjnego i dzięki pracy polskich aktywistek tematy dotyczące miesiączki i ubóstwa menstruacyjnego stają się coraz bardziej rozpoznane, to instytucje państwowe i samorządowe zdają się nadal nie dostrzegać tego problemu. Ubóstwo menstruacyjne jest szerokim i kompleksowym problemem społecznym, który pogłębia różnice klasowe. Jest niebezpieczne dla zdrowia oraz godności człowieka. W związku z tym musimy zapewnić środków czystości w miejscach użyteczności publicznej oraz budynkach samorządu, a szczególnie w szkołach podstawowych i ponadpodstawowych. To rozwiązanie jest w końcu instytucjonalnym wyjściem naprzeciw temu problemowi.179 z 200 PodpisyUtworzył(a) Agnieszka Lamek-Kochanowska
-
Powołajmy Rzecznika Praw Pracowniczych w Poznaniu!Jesteśmy poznańskimi działaczami społecznymi, zainteresowanymi patologiami polskiego (a szczególnie poznańskiego) rynku pracy. Obserwując procesy przebiegające w społeczeństwie, coraz większy publiczny nacisk na posłuszeństwo bezlitosnym regułom rynku i rozbijanie solidarności pomiędzy pracownikami, postanowiliśmy, że potrzebna jest tu przeciwwaga. Uznaliśmy, że pracownicy, zasługują na wsparcie instytucjonalne i rozwój edukacji z zakresu prawa pracy. Zdajemy sobie sprawę, jak wygląda wprowadzony 2002 r. do szkół przedmiot Podstawy Przedsiębiorczości. Ogromny nacisk kładziony jest tam na zdobycie wiedzy o funkcjonowaniu giełdy, marketingu i rynku, naukę tego, co przyda się 90% z nas - pracownikom, ministerstwo edukacji uznało za zbędne. W ten sposób ze szkół wychodzimy z prawie zerowym zrozumieniem tego, jak działa kodeks pracy, dlaczego warto należeć do związków zawodowych i jak bronić się sądowo przed nadużyciami pracodawców. W lutym do Urzędu Miasta Poznań złożone zostało pismo w sprawie powołania Rzecznika do spraw pracowników - osoby mającej udzielać bezpłatnych porad prawnych, monitorować sytuację na rynku pracy, propagować wiedzę na temat prawa pracy itd. Administracja uznała jednak tę propozycję za nieistotną i odrzuciła projekt. Wspieramy działaczy, którzy wyszli z tą inicjatywą i nie damy jej umrzeć. Rzecznik taki jest w Poznaniu potrzebny!7 z 100 PodpisyUtworzył(a) Mateusz Biniaś
-
Stop wycince 264 drzew w środku Lasu Kabackiego!Drzewa oczyszczają powietrze z zanieczyszczeń, produkują tlen, magazynują wodę, zapobiegają erozji gruntów, są domem dla zwierząt - pozytywnie wpływają na dobrostan ludzi i przyrody. Ich istnienie jest szczególnie ważne w czasach kryzysu wodnego, klimatycznego i kryzysu bioróżnorodności. Ich ochrona jest obowiązkiem organów państwa. Art. 74 ust. 2 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej mówi jasno „Ochrona środowiska jest obowiązkiem władz publicznych.” Dlatego wzywamy do zatrzymania planów skandalicznej wycinki 264 drzew w celu zbudowania nowego parkingu. Kolejny parking samochodowy nie poprawi naszego bezpieczeństwa, Może to zrobić ochrona drzewostanu przeznaczonego dziś pod wycinkę, chroniąc przed powodziami, smogiem, czy gwarantując inne ważne usługi ekosystemowe. Zatrzymajmy tę szkodliwą inwestycję! Drzewa muszą być chronione, a nie wycinane!2 063 z 3 000 PodpisyUtworzył(a) Marta Wójcicka
-
Ratujmy Kępę Tarchomińską - Warszawski Obszar Chronionego KrajobrazuNie zgadzamy się na Warszawski Obszar Chaosu Urbanistycznego! Białołęcka Kępa Tarchomińska jest terenem, który powinien podlegać ochronie - wynika to z przepisów dotyczących ochrony środowiska – jest to część Warszawskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu. Jest to potwierdzone zapisami studium dla tego obszaru. Kępa to teren podmokły, w obniżeniu, w strefie zagrożenia powodziowego, więc intensywna zabudowa będzie oznaczała podtopienia po każdym ulewnym deszczu. Niestety dla tego terenu miasto nie opracowało miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W efekcie na teren wchodzą deweloperzy i budują osiedla bloków. Jeżeli organy i osoby odpowiedzialne za ochronę środowiska pozostaną bezczynne, to teren chronionego krajobrazu zamieni się w kolejne blokowiska. Przepisy chroniące przyrodę nie mogą być fikcją. Dlatego zwracamy się z apelem do organów odpowiedzialnych za teren Warszawskiego Obszaru Chronionego o podjęcie zdecydowanych działań - obrońmy Kępę Tarchomińską przed chaosem urbanistycznym. Obrońmy Warszawski Obszar Chronionego Krajobrazu. Domagamy się przestrzegania prawa i wykonywania swoich obowiązków przez organy do tego powołane. Chcemy Obszaru Chronionego Krajobrazu, a nie Obszaru Chaosu Urbanistycznego. Apel został przygotowany przez: - Waldemara Kamińskiego (białołęckiego radnego, Przewodniczącego dzielnicowej Komisji Ochrony Środowiska), Renatę Brząkałę (liderkę białołęckiej lokalnej grupy Ogólnopolskiego Towarzystwa Ochrony Ptaków) oraz przez mieszkanki i mieszkańców Kępy Tarchomińskiej: Katarzynę Kalbarczyk, Dorotę Włodarczyk i Rafała Redosza. . Petycję poparli m.in: posłanka Urszula Zielińska (Partia Zieloni), stowarzyszenie Miasto Jest Nasze,848 z 1 000 PodpisyUtworzył(a) Waldemar Kamiński
-
Stop finansowaniu faszyzmu!Faszyzacja przestrzeni publicznej w Polsce jest faktem. Brunatne środowiska zasiadają w parlamencie, spółkach skarbu państwa, agendach rządowych, odpowiadają za edukację (przykładem minister Przemysław Czarnek), kształtują rzeczywistość lokalną i centralną. To jest od wielu lat profesjonalnie realizowany know-how. Nasz list otwarty poparli i poparły: Paweł Althamer, rzeźbiarz Tadeusz Bartoś, filozof Radosław Baszuk, adwokat Anna Baumgart, artystka wizualna, scenarzystka, producentka Edwin Bendyk, publicysta Marek Beylin, dziennikarz Bogdan Białek, psycholog, działacz społeczny Konrad Bieliński, matematyk Anna Bikont, dziennikarka, pisarka Halina Birenbaum, pisarka Jacek Bocheński, pisarz Małgorzata P. Bonikowska, dziennikarka Marek Borowik, prawnik, przedsiębiorca Halina Bortnowska, teolożka Igor Brejdygant, pisarz Stanisław Brejdygant, aktor, pisarz Alina Cała, historyczka Beata Chmiel, menadżerka kultury Beata Chomątowska, pisarka Sylwia Chutnik, pisarka Izabella Cywińska, reżyserka Krzysztof Czyżewski, reżyser, animator kultury Jacek Dehnel, pisarz Patrycja Dołowy, pisarka Artur Domosławski, pisarz, dziennikarz Jacek Dubois, adwokat Dominika Dudek, lekarka psychiatra Barbara Engelking, badaczka Zagłady Feliks Falk, reżyser Natalia Fiedorczuk, pisarka Andrzej Franaszek, literaturoznawca Bogdan Frymorgen, dziennikarz, pisarz Tadeusz Gadacz, filozof Grzegorz Gauden, wydawca, pisarz Konstanty Gebert, publicysta Agnieszka Glińska, reżyserka teatralna Regina Gogol, pisarka, tłumaczka Piotr Gordon, publicysta Ewa Gorządek, historyczka sztuki Jan Grabowski, historyk Agnieszka Graff, pisarka Manuela Gretkowska, pisarka Hanka Grupińska, pisarka Piotr Gruszczyński, dramaturg, krytyk teatralny Mikołaj Grynberg, pisarz Remigiusz Grzela, pisarz Izabella Gustowska, artystka intermedialna Karolina Hamer, sportsmenka paraolimpijska, pływaczka Maciej Hen, pisarz Agnieszka Holland, reżyserka Zbigniew Hołdys, muzyk Inga Iwasiów, pisarka Andrzej Jakimowski, reżyser filmowy Iwona Jakubowska-Branicka, socjolożka Katarzyna Janowska, publicystka Marcin Kęszycki, aktor Jacek Kleyff, wolny twórca Maciej Klimczak, bibliotekarz, animator kultury Ryszard Kluszczyński, kulturoznawca Anna Karolina Kłys, pisarka Krzysztof Knittel, kompozytor Jacek Kochanowski, socjolog, filozof Antoni Komasa-Łazarkiewicz, kompozytor Maja Komorowska, aktorka Andrzej Koraszewski, dziennikarz Elżbieta Korolczuk, socjolożka Joanna Kos-Krauze, reżyserka Dorota Kotas, pisarka Grzegorz Kozera, pisarz Hanna Krall, pisarka Wojciech Kuczok, pisarz Ewa Kulik-Bielińska, anglistka Danuta Kuroń, działaczka społeczna Borys Lankosz, reżyser filmowy Andrzej Leder, psychoanalityk, filozof Wojciech Lemański, duchowny Jacek Leociak, historyk Adam Leszczyński, historyk, socjolog, publicysta Dariusz Libionka, historyk Renata Lis, pisarka Mikołaj Lizut, dziennikarz Magdalena Łazarkiewicz, reżyserka Ewa Łętowska, prawniczka Stanisław Łubieński, pisarz Andrzej Markowski-Wedelstett, artysta plastyk Bogdan Miś, dziennikarz Paulina Młynarska, publicystka Dorota Nieznalska, artystka wizualna Michał Nogaś, dziennikarz Dorota Nowak, wydawczyni Stanisław Obirek, teolog Małgorzata Omilanowska, historyczka sztuki Jan Ordyński, dziennikarz Maja Ostaszewska, aktorka Piotr Pacewicz, dziennikarz Jacek Pałasiński, dziennikarz Rafał Pankowski, socjolog, działacz antyfaszystowski Antoni Pawlak, pisarz Grażyna Plebanek, pisarka Monika Płatek, prawniczka Adam Pomorski, pisarz Jacek Poniedziałek, aktor Paweł Potoroczyn, menadżer kultury Anna Przedpełska-Trzeciakowska, sanitariuszka w Powstaniu Warszawskim Natalia Przybysz, wokalistka Danuta Przywara, socjolożka, działaczka społeczna Adam Puławski, historyk Piotr Pytlakowski, dziennikarz, pisarz Piotr Rachtan, dziennikarz Karol Radziszewski, malarz Aneta Reluga, informatyczka Piotr Paweł Reszka, reporter Anda Rottenberg, historyczka sztuki Zyta Rudzka, pisarka Michał Rusinek, pisarz Piotr Rypson, historyk sztuki Nina Sankari, działaczka feministyczna, ateistyczna i laicka Andrzej Saramonowicz, reżyser Paula Sawicka, psycholożka, działaczka społeczna Michael Schudrich, historyk, religioznawca Ernest Skalski, dziennikarz Jan Skoczyński, historyk filozofii Wojciech Smarzowski, reżyser filmowy Magdalena Smoczyńska, psycholingwistka, językoznawczyni Wawrzyniec Smoczyński, publicysta Aleksander Smolar, politolog Anna Smolar, reżyserka teatralna Jerzy Sosnowski, pisarz Beata Stasińska, wydawczyni Andrzej Stasiuk, pisarz Krzysztof Stępiński, adwokat Monika Strzępka, reżyserka teatralna Jan Suchodolski, artysta plastyk Stach Szabłowski, historyk i krytyk sztuki Małgorzata Szcześniak, scenografka Monika Szewczyk, historyczka sztuki Helena Szmuness, dziennikarka Monika Sznajderman, pisarka, wydawczyni Wit Szostak, pisarz Adam Szostkiewicz, dziennikarz Magdalena Środa, filozofka Anna Tatar, działaczka antyfaszystowska Waldemar Tatarczuk, artysta performer, kurator sztuki Andrzej Titkow, reżyser Wojciech Tochman, reporter, pisarz Wanda Traczyk-Stawska, uczestniczka Powstania Warszawskiego Mirosław Tryczyk, pisarz Magdalena Tulli, pisarka Marian Turski, dziennikarz, historyk Agata Tuszyńska, pisarka Jakub Urbanik, historyk prawa Krzysztof Warlikowski, reżyser teatralny Mirosław Wielgoś, lekarz ginekolog, perinatolog Marek Wilczyński, amerykanista Anna Wolff-Powęska, historyczka Ewa Woydyłło-Osiatyńska, psycholożka, pisarka Ewa Wójciak, reżyserka teatralna Piotr Wójcik, fotoreporter, dokumentalista Ludwika Wujec, działaczka społeczna Krystyna Zachwatowicz-Wajda, scenografka, uczestniczka Powstania Warszawskiego Krzysztof Zalewski, muzyk, aktor, kompozytor Marcin Zegadło, poeta, publicysta Antoni Ziemba, historyk sztuki Adam Ziółkowski, historyk Maria Zmarz-Koczanowicz, reżyserka24 680 z 25 000 PodpisyUtworzył(a) Agnieszka Wierzbicka
-
Powiedz NIE nowej kopalni w MysłowicachArgumenty, które przemawiają przeciwko planowanej eksploatacji węgla kamiennego ze złoża Brzezinka 3. Szkody górnicze – nie ma bezszkodowego górnictwa; szczególnie niepokojące mogą być deformacje nieciągłe. Nie da się także na całym obszarze prowadzić wydobycia przy pomocy podsadzki hydraulicznej, ponieważ byłoby to nieopłacalne. Na terenie tym wydobywa również kopalnia „Sobieski” z Jaworzna, występują niecki geologiczne, stare biedaszyby, podłoże geologiczne jest nie do końca zbadane, to może nastąpić skumulowanie niekorzystnych czynników i obniżenie terenu nawet o 4 metry. Budynki potencjalnie narażone na szkody górnicze nie mają zabezpieczenia konstrukcyjnego. Szkody górnicze będą następować także po zakończeniu działalności wydobywczej. Nie chcę drugiego Karba w Mysłowicach. Spadek wartości nieruchomości – obawiam się obniżki wartości nieruchomości. Budynki narażone są na wstrząsy i tąpnięcia nie będą atrakcyjne dla potencjalnych nabywców. Nie po to inwestowałem w mieszkanie, by to wszystko stracić. Odchodzenie od węgla – przejście w kierunku gospodarki zrównoważonego rozwoju, neutralności klimatycznej, ograniczenia gazów cieplarnianych. Górnictwo będzie wygaszane. KWK „Wesoła” będzie fedrować do roku 2041. Systematycznie spada sprzedaż i zużycie węgla dla gospodarstwach domowych. Gospodarstwa domowe w miastach do 2030 muszą zaprzestać ogrzewania węglem, zaś na wsi do 2040 r. Komu więc w przyszłości będzie niezbędny węgiel? Utrata środków unijnych - w związku z powstaniem prywatnej kopalni “Brzezinka 3” Mysłowice oraz cały subregion katowicki narażony jest na utratę środków z Funduszu Sprawiedliwej Transformacji. Kwota dla Polski na rzecz „Transformacji regionów węglowych” to aż 60 mld PLN oraz 300 tys. potencjalnych miejsc pracy w nowoczesnych sektorach. Mysłowic nie stać na utratę tych pieniędzy. Ekonomia – spółka nie potrafi uzasadnić jak wyliczono wpływ środków do budżetu miasta na poziomie 25 milionów złotych. Podobnie wątpliwości budzi podawana liczba potencjalnie zatrudnionych w kopalni i spółkach ją obsługujących (inwestor podawał różne liczby: pierwotnie tj. w 2015 r. - 500 miejsc pracy, w 2020 r. – 900 miejsc). Skąd kopalnia weźmie odpowiednio wykwalifikowane kadry, gdy nie będą już działać szkoły górnicze. Kopalnia przyczyni się do wstrzymania rozwoju miasta, czego skutki będziemy odczuwać przez dziesiątki kolejnych lat. Może nastąpić degradacja infrastruktury miejskiej, tj. dróg, kanalizacji, chodników. Budowa kopalni finansowo pogrąży Mysłowice. Ekologia – grozi nam degradacja środowiska naturalnego, lasów, gdzie mogą tworzyć się niecki bezodpływowe, w których będzie osiadać woda powodując gnicie drzew. Ponadto naruszone mogą zostać podziemne źródła wody, zmienią się warunki hydrologiczne. Tysiące (ok. 70 tys. rocznie) przejeżdżających ciężarówek także nie pozostanie bez wpływu na jakość powietrza. Nie wiemy co z hałdami, co z materiałem pozostałym po przeróbce węgla, gdzie będzie odprowadzana woda, czy przy kopalni powstanie oczyszczalnia ścieków. Nie chcę katastrofy ekologicznej w Mysłowicach.12 z 100 PodpisyUtworzył(a) Katarzyna Kubiczek