• STOP Zagłębie śmieciowe Mszczonów
    Budowa kilku zakładów utylizacji śmieci w jednym miejscu będzie generowała odór uniemożliwiający życie okolicznych mieszkańców. Przetwarzanie odpadów mięsnych i zwierzęcych oraz niebezpiecznych spowoduje emisję związków chemicznych szkodliwych dla zdrowia mieszkańców Mszczonowa i okolic. Zaplanowane przez Burmistrza inwestycje spowodują degradacje terenów objętych programem Natura 2000 oraz niszczenie Pałacu w Radziejowicach.
    2 243 z 3 000 Podpisy
    Utworzył(a) Stowarzyszenie STOP Zagłębie śmieciowe Mszczonów Picture
  • Podpisz list do Prezesa Kaczyńskiego w sprawie 32 osób pod Usnarzem Górnym
    Zwracamy się do Was z prośbą o podpisanie się pod załączonym listem: ------------------------------------- «Panie Jarosławie Kaczyński, Wiceprezesie Rady Ministrów, Przewodniczący Komitetu Rady Ministrów do Spraw Bezpieczeństwa Narodowego i Spraw Obronnych Przez lata to my, Polacy, z powodów historycznych i politycznych byliśmy uciekinierami i uchodźcami z Polski, tracąc kontakt z ojczyzną, rodzinami i bliskimi. W tamtych dramatycznych chwilach mogliśmy liczyć na pomoc innych narodów w przetrwaniu wygnania z powodu więzień i tortur, a także doświadczaliśmy współczucia i wsparcia w ostatnich chwilach życia. Nasi przodkowie dali przykład niezwykłej odwagi i bezinteresownego poświęcenia w obliczu cierpienia ludzi innych narodowości, okrutnie doświadczanych przez międzynarodowe konflikty oraz wojny. Walczyli nie tylko za wolność naszej Ojczyzny, ale też innych narodów. Ratowali też Żydów z pożogi wojennej oraz inicjowali przemiany społeczne w powojennej Europie, gdy bezduszne reżimy polityczne nękały miliony bezbronnych osób różnych narodowości. Działając solidarnie, zawsze dążyliśmy do uratowania każdego ludzkiego istnienia. Teraz na granicy naszego kraju w osamotnieniu, bezsilności i strachu przebywają 32 osoby: dzieci, kobiety i mężczyźni. Pozostawieni bez jedzenia, wody i jakiejkolwiek pomocy medycznej. Znaleźli się w tym miejscu przepędzeni ze swoich domów i ojczyzn pożogą wojenną i bezduszną polityczną kalkulacją. W tej właśnie chwili osoby te są u kresu swoich sił i niedługo umrą z wyczerpania, głodu i zimna, w nieludzkich warunkach, pomiędzy drutami Polski i Białorusi. Stoimy wobec pytania, jakim symbolem stanie się Usnarz w naszej historii - współczucia i wsparcia czy poświęcenia życia ludzkiego w imię zasad. W ostatnich dniach Prezydent Rzeczypospolitej Polski apelował: „Pragnienia ludzkości są te same, to życie w bezpieczeństwie, w godnych warunkach, dobrobycie, to demokracja i prawa człowieka, to świat bez wojen, gwałtów i naruszania granic. (...). To świat bez dyskryminacji, bez obrażania przyrodzonej godności człowieka, świat zgodny między innymi z założeniami twórców Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka. Wierzę, że Polska do takiego świata będzie dążyć." Wielu ludzi w Polsce i na świecie chce wierzyć, iż słowa te wypowiedziane właśnie w tej chwili nie zostaną jedynie pustą deklaracją wobec nadchodzącej śmierci 32 osób w Usnarzu. W ostatnich godzinach życia tych ludzi tli się jeszcze nadzieja, że my Polacy, podobnie jak w przeszłości, wyciągniemy pomocną dłoń i nie pozwolimy na śmierć w odosobnieniu. Organizacje społeczne i służby medyczne są w gotowości, by ratować ich życie. Panie Premierze Jarosławie Kaczyński, prosimy o pozwolenie organizacjom i ludziom dobrej woli na udzielenie im ochrony i pomocy humanitarnej. W obliczu niechybnie nadchodzącej śmierci tych osób zwracamy się do Pana jako człowieka o okazanie współczucia oraz człowieczeństwa poprzez umożliwienie działań ratujących życie tych osób. Koalicja Wrocław Wita Uchodźców»
    8 z 100 Podpisy
    Utworzył(a) Koalicja Wrocław Wita Uchodźców
  • Skwer Szlengla zamiast kolejnego biurowca – uratujmy zielony fragment wolskiego Mirowa!
    Zaspokojenie potrzeb mieszkanek i mieszkańców, odpowiedź na kryzys klimatyczny i uczczenie ważnej dla Warszawy postaci - Władysława Szlengla - to główne przesłanki naszego apelu. Nie ma przyjaznego miasta bez ulic i skwerów przepełnionych zielenią - przekonali się już o tym włodarze największych europejskich metropolii. Tymczasem warszawski Mirów - obszar w centrum miasta cierpi na niedostatek drzew i terenów zielonych, których niemalże z dnia na dzień ubywa. Plac przed słynną kamienicą przy ul. Waliców 14 jest własnością m.st. Warszawy – czyli nas wszystkich, mieszkańców i mieszkanek. Okolica podlega silnej zabudowie, jest w niej coraz mniej zieleni, a coraz więcej szkła i betonu, które nie służą mieszkańcom: podnoszą temperaturę otoczenia, sprawiają, że nie ma gdzie odpływać woda opadowa, a ludzie nie mają miejsca do odpoczynku. Dlatego też, ze względu na zdrowie i zachowanie minimum komfortu okolicznych mieszkanek i mieszkańców, ale też pracowników i pracowniczek okolicznych biur, a także ze względu na postępujący kryzys klimatyczny postulujemy zachowanie tego terenu jako terenu zielonego. Jednocześnie dążymy do upamiętnienia wybitnej warszawskiej postaci - Władysława Szlengla, który przez większość życia mieszkał właśnie tu - w słynnej kamienicy przy Waliców 14, ozdobionej muralem “Kamień I Co”. Ten wybitny poeta, publicysta, satyryk, i aktor estradowy i rodowity Warszawiak przed II Wojną Światową zasłynął jako autor wielu tekstów piosenek, które stały się znanymi szlagierami tamtych czasów, takimi jak „Jadziem Panie Zielonka" czy "Panna Andzia ma wychodne". Szlengel współpracował z licznymi znanymi gazetami, tygodnikami i teatrami. Wiele z jego piosenek możemy usłyszeć w przedwojennych filmach. Ważnym elementem poezji Władysława Szlengla były utwory emanujące miłością do Warszawy, jego ukochanego miasta. W czasie niemieckiej okupacji ulicę Waliców, przy której mieszkał, włączono do warszawskiego Getta. Szlengel podczas pobytu w Getcie zarabiał na życie występami w kawiarni literackiej "Café Sztuka". Grał w znakomitym towarzystwie Leonida Fokszańskiego, Józefa Lipskiego i Andrzeja Własta. Ten okres jego życia zakończyła Wielka Akcja wywózki warszawskich Żydów do obozów zagłady. Władysław Szlengel jako pierwszy w swoim wierszu „Kartka z dziennika akcji" z 1943 roku opisał los Janusza Korczaka i jego podopiecznych. Sam uniknął wywózki, dzięki pracy w niemieckim przedsiębiorstwie produkującym szczotki. Wielokrotnie próbował opuścić getto, nie uzyskał jednak wsparcia przyjaciół po aryjskiej stronie. Przez cały ten czas tworzył wiersze, w których opisywał codzienne życie dzielnicy żydowskiej, dzięki którym zyskał miano „Kronikarza Tonących”. Swoje utwory przepisywał ołówkiem przez kalkę i kolportował jako zeszyciki. Zbierał materiały, notatki chcąc udokumentować życie w Getcie, mając w planach stworzenie „Encyklopedii Getta Warszawskiego”. Niestety większość jego wierszy i gromadzonych materiałów zaginęła bezpowrotnie. Władysław Szlengel zginął w czasie Powstania w Getcie warszawskim 8 maja 1943 roku wraz z żoną i grupą osób ukrywających się w bunkrze Szymona Kaca mieszczącym się przy ulicy Świętojerskiej 36. Dziś jego ocalałe wiersze tłumaczone są z polskiego na wiele języków, a do ich popularności znacząco przyczyniła się Halina Birenbaum. Wiersze Szlengla wciąż żyją, wykonywane przez muzyków niosąc ze sobą głęboki przekaz tragedii i cierpienia tamtego czasu. Kamienica przy Waliców 14 jest również częstym przystankiem wycieczek po Warszawie - w dużej mierze właśnie z powodu mieszkającego tu niegdyś Władysława Szlengla, zaś sam plac przed nią - miejscem lokalnych wydarzeń. Jednym z nich był koncert zespołu El HaMeshorer, który śpiewa poezję Władysława Szlengla.
    503 z 600 Podpisy
    Utworzył(a) Hubert Malczewski / Stowarzyszenie Wola Mieszkańców
  • O pełne zaangażowanie w obronę terenu zieleni przed patodeweloperką! Rozbrat zostaje!
    „Darex” uważa się za właściciela nieruchomości przy ul. Pułaskiego 21a, którą zajmuje Rozbrat. W rzeczywistości jest to firma słup, która dąży do przejęcia terenu należącego do Skarbu Państwa metodami typowymi dla dzikiej reprywatyzacji. Przez 30 lat „Darex” nie prowadzi żadnej realnej działalności gospodarczej, nie sporządza sprawozdań finansowych ani nie wykonuje żadnych obowiązków płatniczych wobec gminy. Jedyną aktywnością są próby wyłudzenia od miasta nieruchomości, by deweloper mógł zabudować teren zajmowany przez Rozbrat, likwidując tym samym fragment Zachodniego Klina Zieleni. CO TO JEST DAREX? > HISTORIA DZIKIEJ REPRYWATYZACJI PRZY UL. PUŁASKIEGO> JAK WALCZYMY Z FIRMĄ SŁUPEM> CZEGO ŻĄDAMY OD WŁADZ MIASTA? > DLACZEGO ROZBRAT MUSI ZOSTAĆ? Czytaj więcej: https://www.rozbrat.org/informacje/rozbrat-zostaje/4774-wyrok-eksmisyjny-rozbratu
    279 z 300 Podpisy
    Utworzył(a) Rozbrat zostaje! Picture
  • Human rights violations on Polish-Belarussian border
    Please find the open letter from Danuta Kuroń to commissioner Dunja Mijatović attached below. Dear Commissioner, my name is Danuta Kuroń. I was a member of Polish democratic opposition in mid-1970s, an activist of the “Solidarność” trade union and a member of the “Solidarność” underground movement. Since 1989, I have been engaged in civic matters, mostly in the area of education. In recent years, I have been working with the Polish Youth Strike for Climate and Women’s Strike. Recent developments also made me involved with refugee aid organisations. I would like to ask you to come to Poland. The reason for my request is that there are dramatic and systemic human rights violations concerning asylum seekers in the area adjacent to the Polish-Belarussian border, and government institutions are violating Polish and international laws. I would like to draw your attention to two issues. Firstly, Polish services (including Border Guards) refuse to accept asylum applications from people who declare their intent to apply. Secondly, any migrant caught on the Polish side of the border is immediately transported to the border and subsequently forced to cross it illegally to Belarus. Those group expulsions are performed with physical violence and without starting any official procedures. Belarusian services on the other side of the border do the same, the only difference being a higher degree of brutality. We are talking about a situation where several dozen people (the exact number is impossible to estimate) have been strayed in the border zone for several weeks, chased off by representatives of both states and without any prospects for a solution of this situation. They have no food, no shelter, no access to medical care, while some are in poor state of health. In addition, the state of emergency declared along the Polish-Belarussian border has prevented the operations of NGOs providing legal and humanitarian aid, but also made it impossible for free media to report on the situation. All this happens while the government-controlled media are either concealing the truth or reporting false information outright, in order to mislead the public. At present, there is no one at the border who can monitor Polish authorities’ compliance with the law. Asylum seekers on the Polish side of the border fall victim to violence from the hands of Polish authorities, not only physically (brutal round-ups, destruction of phones, brutal expulsions), but also physiologically (as the term ‘physiological violence’ was defined by Johan Galtung, a Norwegian sociologist). A well-documented example of such treatment is the police and military blockade of 32 people near the village of Usnarz Górny at the Polish-Belarussian border. For nearly a month now, those people have been deprived of their freedom of movement, shelter, food, potable water and medical care. We do not know their current status as this area is subject to the state of emergency. Other examples of physiological violence used by Polish authorities include push backs to the swamps in the Białowieża Forest strict nature reserve. The Polish Red Cross – the only institution with mandate to enter the state of emergency area with a humanitarian mission – makes its decision dependent on the consent of the Minister of Interior, who is the person responsible for institutional violations of human rights. To sum up: we, Polish citizens, do not accept any human rights violations, but in confrontation with the state violence we are helpless and unable to help people who have an inalienable right to seek asylum and humanitarian aid. This is why I ask you to come to Poland to see the situation on the ground personally and form your own opinions. Should you decide that this is a job for the Council of Europe Commissioner for Human Rights, please help us find a solution where action can be taken to protect human right to life in a situation of conflict. I invite you to the village of Teremiski, in Białowieża district near the Polish-Belarussian border, but outside the state of emergency zone. There you can meet men and women from Polish civic organisations (now forming a collective called “Grupa Granica” or “Border Group”) who provide first aid to asylum seekers found in the forest and – in reply to requests for asylum – contact lawyers and attempt to start legal procedures, and also with those who try to make the Polish Red Cross take action. Great concepts such as human rights need civic movement, and this movement, in turn, needs the support from people of authority. Your help and support are urgently needed for those young people who fight for human rights on the Polish-Belarussian border as we speak. Also, I believe that contact with people who – apart from Polish intelligence services – have the best knowledge of the situation at the Schengen zone’s eastern border may be valuable to you. The problem we are facing there is not going to end soon. Please, come and meet them. With kindest regards, Danuta Kuroń
    4 z 100 Podpisy
    Utworzył(a) Joanna Zalewska
  • Wzywamy Polski Czerwony Krzyż na granicę polsko-białoruską
    Sytuacja uchodźców na granicy polsko-białoruskiej jest dramatyczna. Aby zdążyć z pomocą trzeba reagować natychmiast! Jak do tej pory pięć osób zmarło, prawdopodobnie z wyziębienia. Osoby zatrzymane w Usnarzu Górnym są uwięzione w środku lasu na gołej ziemi od ponad miesiąca. Europejski Trybunał Praw Człowieka zobowiązał polskie władze do dostarczenia im żywności, wody, opieki medycznej i tymczasowego schronienia. Tymczasem pomoc ta nie została zapewniona, pomimo tego że obowiązkiem władz państw członkowskich UE jest ratowanie życia i zdrowia ludzkiego, niezależnie od statusu tych osób. Ponadto, nie wiadomo, ile osób błąka się w lasach w strefie przygranicznej, w jakim stanie, czy nie ma innych śmiertelnych ofiar. Wiadomo natomiast, że jeśli uchodźcy błąkający się przy granicy spotykają Straż Graniczną, ta wywozi ich na stronę białoruską granicy - w sam środek puszczy. Tam z kolei, gdy uchodźcy spotykają białoruskich pograniczników, ci zapędzają ich na stronę polską. I tak w kółko, wielokrotnie, uwięzieni w klinczu, błąkają się po lesie lub po cichu umierają w gąszczu Puszczy Białowieskiej. W sytuacji, kiedy państwo polskie nie dopuszcza samorządowych organizacji pomocowych, tylko Czerwony Krzyż ma możliwość i moralny obowiązek pomocy udzielić. Ponieważ PCK to organizacja MIĘDZYNARODOWA, niezależna, która ma prawo do udzielania pomocy potrzebującym na granicy, a polski rząd ma obowiązek umożliwić takie działania PCK.
    12 405 z 15 000 Podpisy
    Utworzył(a) Joanna Zalewska
  • Uwięzieni na granicy – nie dajmy im umrzeć
    W ostatnich tygodniach napływają do nas szokujące informacje o sytuacji prawnej i zdrowotnej uchodźców i migrantów, którzy bądź przekroczyli polską granicę, bądź też utknęli na niej i pozostają wiele dni bez dostępu do jakiejkolwiek pomocy humanitarnej. Napływają sygnały o ich pogarszającej się sytuacji zdrowotnej, o zmuszaniu ich do przekraczania granicy, nierespektowaniu ich podstawowych praw, o pierwszych ofiarach śmiertelnych. Z uwagi na decyzję o wprowadzeniu na terenie przygranicznym stanu wyjątkowego i zamknięciu dostępu do niego mediów i organizacji pomocowych, nie ma możliwości rzetelnej oceny sytuacji uwięzionych na granicy ani tym bardziej podjęcia jakichkolwiek działań pomocowych, czy też reagowania na nadużycia. Dlatego jako obywatele zwracamy się do Rzecznika Praw Obywatelskich o skorzystanie ze swoich uprawnień i objęcie monitoringiem sytuacji uchodźców i migrantów na terenie przygranicznym.
    1 347 z 2 000 Podpisy
    Utworzył(a) Ewa Kokoszycka Picture
  • Wpuszczenie uchodźców z granicy Polsko-Białoruskiej
    Zachowanie straży granicznej jest niezgodne z prawem i jakimkolwiek człowieczeństwem. Ich zachowanie podchodzi pod tortury, a mówimy o ludziach, którzy uciekli z kraju przed wojną. Jest to naruszenie nie tylko praw humanitarnych, ale i łamanie konstytucji art.52 ust.2 oraz łamanie praw międzynarodowych art.18 Praw Podstawowych Unii Europejskiej. Pomóżmy ludziom, którzy uciekają przed wojną.
    183 z 200 Podpisy
    Utworzył(a) Piotr Sawicki
  • Mieszkania dla wszystkich bez własnego mieszkania
    Potrzebujemy równej dostępności do mieszkań o niskich cenach, czynszu i kredycie. Każdy obywatel nieposiadający własnego mieszkania powinien mieć taką możliwość, żeby nie musieć płacić sztucznie wygórowanych przez deweloperów i prywatnych właścicieli, kwot. Pracujemy ciężko na kraj, a nie mamy własnych mieszkań. Niskie zarobki jeszcze bardziej ograniczają możliwość zakupu lub choćby wynajęcia mieszkania. Nawet kredyty mieszkaniowe mają wymóg wpłaty sztucznie wygórowanego wkładu własnego. Jest zbyt drogi w miesięcznej opłacie. Mocno ogranicza zakup mieszkania dla samotnych matek, młodych ludzi i emerytów i rencistów. Zaś mieszkania przyznawane przez miasta swoim wyłącznym mieszkańcom, stawiają wymagania zarobku nie za wysokiego, tak, aby pójść i dać zarobić pazernym bankom, deweloperom i prywatnym właścicielom, którzy nie zawsze są uczciwi.
    5 z 100 Podpisy
    Utworzył(a) Ewa Włodarczyk Picture
  • Pomóż Luizie i dzieciom zostać w Polsce!
    Kiedy poznaliśmy Panią Luizę i czwórkę jej dzieci - Makhę, Petimę, Zaremę i Ruslana - wszyscy mieszkali w dwunastometrowym pokoju, współdzieląc mieszkanie z inną rodziną. Dzięki pomocy Fundacji Ocalenie, Pani Luiza przeprowadziła się do większego mieszkania. Pomimo problemów zdrowotnych pracuje jako kucharka i robi wszystko, by zapewnić swoim dzieciom dobre warunki do życia. Nawiązuje nowe przyjaźnie, korzysta ze wsparcia psycholożki, prawnika, asystentki rodziny i stara się zbudować życie swojej rodziny na nowo. Dzieci chodzą do szkoły, w której z roku na rok poprawiają wyniki. Znalazły przyjaciół, a nauczyciele dostrzegają ich starania. Wszyscy coraz lepiej mówią po polsku. Rodzinę dręczą jednak koszmary przeszłego życia w Czeczenii - nachodzenie przez służby, niepokojenie przez nieznanych ludzi związanych z reżimem. Największym dramatem, który ciągnął się przez ostatnie dwanaście lat, była jednak dla Pani Luizy przemoc domowa. Zaczęło się jeszcze w Czeczenii, ale także w Polsce mąż kobiety stosował ostrą przemoc wobec niej i dzieci. Zdarzało się, że był wyprowadzany z domu przez policję i aresztowany. Pani Luiza znalazła w sobie siłę, żeby podjąć walkę o siebie i dzieci. Sprawa rozwodowa jest w toku. Sytuacja jest bardzo trudna, bo krewni męża grożą, że skrzywdzą rodzinę Pani Luizy, która została w Czeczenii, jeśli tylko jej mąż zostanie tutaj skazany. Kobieta wie, że powrót do Czeczenii to śmiertelne zagrożenie dla niej i dzieci. W Czeczenii przemoc wobec kobiet jest usankcjonowana przez władze. Jak podaje raport Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka “Republika Strachu. Prawa człowieka we współczesnej Czeczenii”**, jest to zjawisko powszechne, uznawane przez zwyczajowe prawo. “W świadomości społeczeństwa rosyjskiego w całości, a na Kaukazie Północnym szczególnie, przemoc w rodzinie jest postrzegana jako sprawa prywatna, o której nikt inny nie powinien się dowiedzieć. W tym regionie nie istnieją żadne ośrodki wsparcia, gdzie kobiety doświadczające przemocy mogłyby znaleźć schronienie”. W ostatnich latach stosowanie przemocy w rodzinie stało się nawet częstsze, a autorzy raportu jako jedną z przyczyn wymieniają publiczne wypowiedzi władz, w których kobiety nazywa się własnością mężczyzny i zaleca ataki na “kobiety zepsute”. Zwyczajowe prawo mówi, że po rozwodzie kobieta musi oddać swoje dzieci rodzinie ojca. Dzieci są więc odbierane siłą, porywane, a matki są pozbawiane kontaktu z nimi. Rozwody są zresztą rzadkie, a kobiety, które się na nie decydują, również spotykają się z ostracyzmem i przemocą. Taka właśnie przyszłość czeka Panią Luizę, jej trzy córki i syna. Mimo tego, państwo polskie nie uwierzyło kobiecie i wydało decyzję nakazującą rodzinie powrót do Czeczenii. Jako świadkinie i świadkowie ich losów w ciągu ostatnich kilku lat, nie możemy na to pozwolić. Rzeczpospolita Polska powinna bronić podstawowego prawa Pani Luizy i jej dzieci: prawa do życia. Powinna stanąć po stronie prawa Makhy, Petimy, Zaremy i Ruslana do utrzymywania kontaktów z matką i wychowywania się w rodzinie bez przemocy, w bezpiecznym środowisku. Powinna chronić Panią Luizę przed przemocą, a może nawet śmiercią. Apelujemy o przyznanie Pani Luizie i jej dzieciom zgody na pobyt ze względów humanitarnych. ** https://www.hfhr.pl/wp-content/uploads/2019/01/Czeczenia-raport-COI-2019-FIN.pdf
    2 852 z 3 000 Podpisy
    Utworzył(a) Fundacja Ocalenie Picture
  • MAŁOPOLSKA TO MÓJ DOM!
    Drogie i Drodzy, Hańbą jest, że w Polsce, która doświadczyła stref "Nur für Deutsche", horroru drugiej wojny i obozów, pojawiają się takie uchwały, jak ta, poparta przez 23 radnych Pis-u, ogłaszająca Małopolskę „strefą wolną od LGBT”. Jest 2021 rok, a osoby nieheteronormatywne nie mogą czuć się pełnoprawnymi obywatelkami i obywatelami Polski. Tak nie może być! Małopolska jest domem dla wszystkich, którzy chcą tutaj mieszkać i być częścią naszej lokalnej społeczności - małej Polski. Nie ma naszej zgody na dzielenie społeczeństwa w imię doraźnych korzyści politycznych. To musi się zakończyć teraz. Zbyt wielu mieszkańców i mieszkanek decyduje się opuścić nasz kraj, w którym nie mogą czuć się bezpiecznie. Mamy bardzo mało czasu! Musimy działać tu i teraz! Twój podpis wywrze presję na radnych sejmiku, możesz mieć wpływ na ich ostateczną decyzję, którą podejmą już w sierpniu. To wtedy radni Województwa Małopolskiego odpowiedzą na petycję i zebrane podpisy w sprawie uchylenia Deklaracji Nr 1/19 o "strefie wolnej od LGBT". Nie ma na co czekać, bo chodzi tu o życie ludzkie. Według raportu Kampanii Przeciw Homofobii aż 69,4% młodzieży LGBTQIAP+ w Polsce ma myśli samobójcze, a 49,6% ma objawy depresji. Nie możemy być bezczynni wobec tak porażającej rzeczywistości. Wśród wykluczonych i uciekających przed dyskryminacją są pielęgniarze, lekarki, nauczyciele oraz przedstawiciele innych społecznie niezbędnych zawodów. To właśnie Ty możesz mieć realny wpływ, podpisując się pod tym apelem do władz Małopolski. Razem budujmy otwarte i solidarne społeczeństwo. Angelika Wrona (Tęcza Po Burzy), Paulina Olszak, Krzysztof Skwara (Zorientowany Kraków) i Łukasz Kachnowicz
    3 550 z 4 000 Podpisy
    Utworzył(a) Angelika Wrona
  • Zatrzymajmy pandemię! Tak dla obowiązku szczepień na COVID-19.
    Dla mnóstwo osób bardzo ważne jest powstrzymanie epidemii
    16 z 100 Podpisy
    Utworzył(a) Wiola KRYSIAK